Bataliony Bezpieczeństwa: Różnice pomiędzy wersjami

Żołnierze Batalionów Bezpieczeństwa nosili greckie mundury wojskowe gwardii, tzw. [[Ewzoni|Evzonów]] i byli uzbrojeni we włoską broń. Początkowo sformowano cztery bataliony, ale w późniejszym okresie ich liczbę zwiększono do dziewięciu. Łącznie liczyły od 12,5 do 22 tys. żołnierzy, zależnie od okresu okupacji. Operowały głównie we wschodniej i centralnej części kraju oraz na [[Peloponez]]ie. W okresie odwrotu wojsk niemieckich z Grecji pod koniec [[1944]] r. ubezpieczały szlaki komunikacyjne przed atakami ELAS. Batalionom Bezpieczeństwa zarzuca się stałe, nieprzerwane popełnianie gwałtów i grabieży wobec ludności cywilnej<ref>M.Mazower str.376 - autor używa określenia "nieprzerwanie"</ref> oraz zamordowanie, bez sądu, tysięcy osób, podejrzewanych o lewicowe sympatie, zbiorowo i publicznie lub skrytobójczo. Na szyjach ofiar często pozostawiano informację np.: "komunista", czy "zemsta za". Ofiary skrytobójstw również identyfikowano, jako ofiary Batalionów Bezpieczeństwa, gdy stanowiły natychmiastową zemstę za akcje ruchu oporu i mówiła to informacja, znajdywana przy ciałach ofiar<ref>np. M.Mazower str.375-376</ref>. Ponadto zbieranie kontyngentu dla Rzeszy odbywało się w okolicznościach klęski głodu, gdy to według greckich badaczy zmarło z głodu co najmniej 300 tysięcy Greków<ref>Tę tematykę obszernie i z punktu widzenia różnych opcji politycznych porusza uniwersytecka praca zbiorowa - [[Emeis oi Ellines]], wyd. Skai Biblio 2008.</ref>. Wiosną i latem 1944, także w Atenach Bataliony Bezpieczeństwa dokonywały zbiorowych, natychmiastowych egzekucji osób posądzonych o sprzyjanie lewicy. Odbywało się to w formie łapanki w całej dzielnicy, przy czym mieszkańcom nakazywano przez megafony wyjść nia ulice (pozostający w domach byli mordowani na miejscu), po czym ofiary wskazywane były publicznie, przez zakapturzonych donosicieli i natychmiast wieszane lub rozstrzeliwane, bez przeprowadzenia dochodzenia <ref>precyzyjny opis i ilustracja wydarzeń: M.Mazower str.370-372</ref>.

Toteż członkowie Batalionów Bezpieczeństwa sami także padali ofiarami gwałtownych walk i zbiorowej eksterminacji przez partyzantów, wspomagających ich ochotników, a nieraz także przez towarzyszący im tłum.