Nikołaj Gusiew: Różnice pomiędzy wersjami

Po zakończeniu wojny domowej od lipca 1921 roku był dowódcą plutonu a następnie szwadronu w 51 pułku kawalerii, a od 1922 roku samodzielnego dywizjonu kawalerii w 51 Dywizji Strzeleckiej. W latach 1923 – 1924 był uczestnikiem wyższego kursu dowódców w Charkowie. Po jego ukończeniu nadal był dowódcą dywizjonu kawalerii w 51 Dywizji Strzeleckiej. Od lipca 1925 roku był pomocnikiem dowódcy 2 pułku kawalerii, a następnie szefem sztabu 1 pułku kawalerii w 1 Dywizji Kawalerii Czerwonych Kozaków. W latach 1928 – 1929 uczestniczył w kursie obrony przeciwlotniczej, a następnie kursie doskonalącym dowódców kawalerii w Nowoczerkasku. Po ich zakończeniu był dowódcą i komisarzem 2 pułku kawalerii, a później szefem sztabu 1 Dywizji Kawalerii Czerwonych Kozaków.

 

 

Po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] został dowódcą 25 Samodzielnej Dywizji Kawalerii, a w styczniu 1942 roku dowódcą 13 Korpusu Kawalerii. W dniu 26 czerwca 1942 roku został dowódcą [[4 Armia (ZSRR)|4 Armii]] na [[Front Wołchowski|Froncie Wołchowskim]], uczestnicząc w walkach w rejonie Leningradu i próbach przerwania jego blokady.