Appian z Aleksandrii: Różnice pomiędzy wersjami

Dość późno (ok. 160 roku) rozpoczął pisanie swego dzieła ''[[Historia rzymska Appiana z Aleksandrii|Historia rzymska]]'' (''Ρωμαικα'') w 24 księgach. Pisał pod wpływem podziwu dla rzymskiego państwa - jego męstwa, roztropności, wytrwałości, siły, ale także i szczęścia<ref>Tadeusz Sinko, ''Literatura grecka'', T.III cz.1, PAU Kraków 1951, s. 451.</ref>. ''Historia'' obejmowała czasy od założenia [[Rzym]]u do czasu mu współczesnych (panowanie [[Trajan]]a) i opisywała je wg ludów wchodzących w skład [[Imperium rzymskie]]go. Nie przykłada zbytniej uwagi do [[Chronologia|chronologii]] opisywanych wydarzeń, nie jest też ścisły w terminologii wojskowej<ref group = "uwaga">Według Focjusza Appian ''jest w miarę możliwości prawdomówny, w swoim opowiadaniu potrafi lepiej niż ktoś inny wyjaśniać zasady strategiczne'' (''Biblioteka'', Kodeks 57[17a])</ref> (podobnie jak [[Tytus Liwiusz|Liwiusz]] i [[Dionizjusz z Halikarnasu|Dionizjusz]]), popełnia błędy w lokalizacji geograficznej ([[Kadyks|Gades]] lokalizuje w Afryce, pisze że [[Ebro]] wpada do [[Morze Północne|morza Północnego]]<ref>Tadeusz Sinko, ''Literatura grecka'', T.III cz.1, PAU Kraków 1951, s. 452.</ref>, [[Sagunto|Sagunt]] i [[Kartagena|Nową Kartaginę]] uważa za jedno i to samo miasto<ref>B. Dexter Hoyos, ''Unplanned wars: the origins of the First and Second Punic Wars'', Walter de Gruyter, Berlin 1997, s. 158</ref>). Mimo tego dzieło stanowi cenne źródło wiadomości i informacji, których nie można znaleźć u innych starożytnych autorów. W niektórych miejscach jest to źródło jedyne (pomiędzy rokiem 167 a 68 przed n.e. Appian jest źródłem głównym, a przeważnie nawet jedynym)<ref>Appian z Aleksandrii, ''Historia Rzymska'', Ossolineum, Wrocław 1957, cz. 1, s. XIX</ref>. Z relacji Appiana najwięcej dowiadujemy się o słynnym powstaniu niewolników pod wodzą [[Spartakus]]a i tylko Appian opisał masową egzekucje powstańców: