Jerzy Szotmiller: Różnice pomiędzy wersjami

|www =

}}

 

Jerzy Szotmiller został wyświęcony na kapłana [[24 lutego]] [[1961]]&nbsp;r. z rąk bpa [[Maksymilian Rode|Maksymiliana Rodego]]<ref>[[Tadeusz Majewski|T. Majewski]],'' Album Kościoła Polskokatolickiego'', [[Warszawa]] [[1989]], s. 150. </ref>. Od października [[1975]]&nbsp;r. do listopada [[1976]]&nbsp;r. duszpasterzował w diecezji [[Brazylia|brazylijskiej]] [[Polski Narodowy Kościół Katolicki|Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego]]<ref>[[Wiktor Wysoczański|W. Wysoczański]], ''Polski Nurt Starokatolicyzmu'', [[Warszawa]] [[1977]], s. 87.</ref>. [[29 lipca]] [[1979]]&nbsp;r. w [[Parafia św. Ducha w Warszawie|katedrze św. Ducha w Warszawie]] został konsekrowany (przez bpa [[Tadeusz Majewski|Tadeusza Ryszarda Majewskiego]], bpa [[Franciszek Rowiński|Franciszka Rowińskiego]], bpa Józefa Niemińskiego oraz bpa prof. [[Maksymilian Rode|Maksymiliana Rode]])<ref>''Jubileusz 30-lecia sakry biskupiej ks. bp. Jerzego Szotmillera'' [w:] "Rodzina" 11/1754/2009, s. 8.</ref> na biskupa. W latach [[1979]] - [[1986]] pełnił funkcję biskupa [[sufragan]]a [[Diecezja warszawska (Kościół Polskokatolicki w RP)|diecezji warszawskiej]] z siedzibą w Częstochowie. 9 czerwca [[1986]] roku został wprowadzony w urząd ordynariusza [[Diecezja krakowsko-częstochowska (Kościół Polskokatolicki w RP)|diecezji krakowsko-częstochowskiej]], którą piastował do śmierci<ref>''Z życia naszego Kościoła: Powitanie nowego ordynariusza w Krakowie'' [w:] "Rodzina" 31/1333/1986, s. 3-4. </ref>.