W kolejności "najznakomitsi"starszeństwa są: kardynał-dziekan, kardynał-subdziekan, kardynałowie-biskupi diecezji podmiejskich, kardynałowie-biskupi będący patriarchami kościołów wschodnich (czyli z własnym tytułem). O honorowej randze wewnątrz tych grup (czyli biskupów z diecezjami podmiejskimi, patriarchów wschodnich kościołów z własnym tytułem) decyduje staż jako kardynała-biskupa, z tym, że dziekan i subdziekan są swobodnie wybierani przez kardynałów-biskupów ze swego grona, niezależnie od długości stażu. Obecnie jednak zarówno dziekan [[Angelo Sodano]] i subdziekan [[Roger Etchegaray]] są kardynałami-biskupami o stażu odpowiednio pierwszym i drugim pod względem długości. Do grona kardynałów-biskupów należą zwyczajowo, oprócz patriarchów, najwyżsi urzędnicy kurii watykańskiej, a więc [[Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej]] i [[Prefekt (Kościół katolicki)|prefekci]] głównych kongregacji.
Bycie kardynałem-biskupem jest związane z otrzymaniem:
* tytularnegoTytularnego biskupstwa podmiejskich "diecezji" tj. koło Rzymu — takich biskupstw jest tylko siedem. Kardynałów-biskupów z tytularnym biskupstwem jest tylko sześciu. Siódme — biskupstwo Ostii — otrzymuje dodatkowo [[dziekan kolegium kardynalskiego]].
* Kardynałowie-biskupi będący patriarchami kościołów wschodnich (jest ich obecnie czterech) nie mają własnego tytularnego biskupstwa spośród podmiejskich diecezji rzymskich ale pozostają z własnym tytułem.
Przewodniczący kolegium kardynalskiego jest nazywany dziekanem kolegium kardynalskiego. Godność ta jest związana z tytularnym biskupstwem Ostii i uprawnia do wyświęcenia [[Biskup Rzymu|biskupa Rzymu]], w razie gdyby elekt nie posiadał [[sakra|sakry]].
Zastępca kardynała-dziekana to subdziekan (wicedziekan).
