Karabinek AK-74: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 43:
* Charakterystyczne cylindryczne, wielofunkcyjne [[urządzenie wylotowe]] zamontowane na [[lufa|lufie]]. Spełnia ono rolę hamulca wylotowego oraz osłabiacza odrzutu i podrzutu, dzięki czemu ustatecznia broń przy strzelaniu seriami. Dodatkowo pełni rolę [[Tłumik płomieni|tłumika płomieni]], i kieruje część gazów [[proch]]owych do przodu, zmniejszając niebezpieczeństwo poparzenia gorącymi gazami żołnierzy znajdujących się obok strzelca.
AK-74 stanowi obecnie wyposażenie większości [[armia|armii]] państw, wchodzących niegdyś w skład ZSRR. Produkowany był lub jest także licencyjnie (także w wersjach z opracowanymi lokalnie modyfikacjami) m.in. w byłej [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]] ([[Karabin MPi AK-74N]]), [[Bułgaria|Bułgarii]], [[Chińska Republika Ludowa|Chinach]] i [[Rumunia|Rumunii]].
Karabin AK-74 był używany bojowo podczas [[Historia Afganistanu#Wojna w Afganistanie
W [[1993]] roku na uzbrojenie [[Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej|Armii Rosyjskiej]] wprowadzono nowy [[karabin AN-94]], który miał z czasem zastąpić AK-74. Jednak po wyprodukowaniu jednej serii AN-94 jego produkcję wstrzymano i AK-74M pozostaje nadal podstawowym karabinem armii Federacji Rosyjskiej. We wrześniu 2011 roku rosyjski resort obrony poinformował o zakończeniu zamówień na AK-74M. Do końca 2011 fabryka w Iżewsku ma opracować nowy model karabinu<ref>{{cytuj pismo | nazwisko =Skwieciński | imię =Piotr | tytuł =Pożegnanie z bronią | url =http://www.rp.pl/artykul/724267-Pozegnanie-z-bronia.html?p=2 | czasopismo =Rzeczpospolita | oznaczenie = 227 (9043) | strony = A11 | data =2011-09-29 | data dostępu =2011-10-01
Według niektórych opinii, AK-74 jest bronią mniej humanitarną niż AK, ponieważ pocisk o mniejszym kalibrze ma skłonność do koziołkowania w końcowej fazie lotu, a także do [[rykoszet]]owania: po trafieniu w ludzkie ciało nie przebija tkanek "na wprost", jak większy i cięższy pocisk 7,62 mm, tylko odbija się od kości zmieniając kierunek i własne położenie, co powoduje powstawanie znacznie większych obrażeń. Afgańczycy, którzy w [[lata 80. XX wieku|latach 80. XX wieku]] pierwsi zetknęli się na większą skalę ze skutkami użycia tej broni, właśnie ze względu na okaleczenia, których doznawali nazywali używaną w niej [[amunicja|amunicję]] "zatrutymi pociskami".
| |||