Leonard Rettel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 30:
Syna Jana Rettla<ref name="an"/><ref>w oryginale franc. Jean de Rettel</ref> i Franciszki ''[[wikt:primo voto|primo voto]]'' Siennickiej z domu Lemnickiej lub Łempickiej<ref name="an"/>, przeniósł się z rodzicami do Warszawy, gdzie ukończył [[Liceum Warszawskie]]<ref name="wspm"/>. W 1830 zapisał się na wydział prawa [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]]. Publikował młodzieńcze wiersze w ''Pamiętniku dla płci pięknej''<ref>{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł = | czasopismo = Pamiętnik dla Płci Pięknej : pismo różnym rodzajom poezyi i prozy poświęcone|adres czasopisma=http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/publication/96147?tab=1| wolumin = | wydanie = | strony = | data = 1830| wydawca =Konstanty Gaszyński, Leon Zienkowicz | miejsce = Warszawa| issn = | doi = }}</ref> czasopiśmie wydawanym przez [[Konstanty Gaszyński|Konstantego Gaszyńskiego]] i Leona Zienkowicza<ref name="wspm"/>. Uczestnik [[Sprzysiężenie Wysockiego|sprzysiężenia Wysockiego]], 29 listopada 1830 w ''[[Noc Listopadowa|Noc Listopadową]]'' wziął udział w grupie studentów i cywili wraz z [[podchorąży]]mi w ataku na [[Belweder w Warszawie|Belweder]] w celu ujęcia wielkiego księcia [[Konstanty Pawłowicz Romanow|Konstantego]], w dziewięcioosobowym oddziale dowodzonym przez [[podchorąży|pchor.]] Kobylańskiego, nacierającym na Belweder od ogrodu, następnie wraz z podchorążymi dotarł do [[Arsenał Królewski w Warszawie|Arsenału]] i brał udział w jego zdobyciu<ref name="biogram2"/>. Aktywny członek [[Klub Patriotyczny|Towarzystwa Patriotycznego]]. W powstaniu listopadowym jako ochotnik odbył całą kampanię 1831 w [[20 Pułk Piechoty Liniowej Królestwa Kongresowego|20 Pułku Piechoty Liniowej]], dosłużył się stopnia [[Kapitan (ranga)|kapitana]].
Od 7 listopada 1831 na emigracji w Paryżu, członek [[Komitet Narodowy Polski (1831-1832)|Komitetu Narodowego Polskiego]] i jeden z założycieli [[Towarzystwo Demokratyczne Polskie|Towarzystwa Demokratycznego Polskiego]] od 17 marca 1832, publikował artykuły w ''Demokracie Polskim''. Utrzymywał bliskie kontakty m.in. z [[Adam Mickiewicz|Adamem Mickiewiczem]] i [[Fryderyk Chopin|Fryderykiem Chopinem]]<ref name="pseud"/>. Przeciwnik organizacji [[Legion Polski w Portugalii|Legionu Polskiego]] w [[Portugalia|Portugalii]] przez [[Józef Bem|Józefa Bema]]<ref name="biogram"/>. W 1848 organizował [[Legion Mickiewicza]] we [[Włochy|Włoszech]]. Podczas [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] był przedstawicielem [[Rząd Narodowy (powstanie styczniowe)|Rządu Narodowego]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Związany z [[Andrzej Towiański|towianizmem]]. Korespondent ''[[Gazeta Warszawska (1774)|Gazety Warszawskiej]]'' z Paryża pod pseudonimem ''Jan Zamostowski''<ref name="pseud"/>. Od 1869 brał udział w pracach ''Towarzystwa Naukowej Pomocy'' w Paryżu, założonym przez [[Agaton Giller|Agatona Gillera]], prowadząc wykłady. Przetłumaczył m.in.: ''La Araucana'' [[Alonso de Ercilla y Zúñiga|Ercilli]]<ref name="pseud"/>, ''Powieści Basków'' Antonio de Trueby i ''Powieści norweskie'' Magdaleny Torrenson wydane w odcinkach w ''[[Gazeta Polska (1826-1907)|Gazecie Polskiej]]'' i ''[[Kurier Poznański|Kurierze Poznańskim]]''<ref name="wspm"/>. Autor biografii emigrantów w ''Rocznikach Towarzystwa Naukowo-Historycznego'' wydawanych przez Bronisława Zaleskiego w Paryżu. Współautor (redakcja, zebranie źródeł - nie wymieniony na stronie tytułowej, z uwagi na powiązania z towianizmem, który zabraniał swoim członkom wydawania książek) ''Henri de Valois et la Pologne en 1572'' (pol. Henryk Walezy i Polska w 1572) autora: [[Emmanuel Henri Victurnien de Noailles|Emmanuela Henri Victurnien de Noailles]], Paryż, 1867<ref name="SE">{{cytuj stronę| url = http://literat.ug.edu.pl/jez/018.htm| tytuł =''Sylwety emigracyjne – Leonard Rettel'' | data dostępu = 2011-02-03| autor = [[Zygmunt Miłkowski|Zygmunt Miłkowski ps. Teodor Tomasz Jeż]]| opublikowany = | praca = | data = | język = pl|cytat=''... Pamiętam jeno rozbiór obszerny dzieła p. t. "Henri de Valois", przez E. V. H. markiza de Noailles, żonatego z Polką, Lachmanówną, l voto Szwejkowską, dla której się po polsku nauczył i napisał wyżej wymienione dzieło, zatytułowane imieniem tego króla francuskiego, co od tronu polskiego ucieczką się ratował. Na tej markiza de Noailles pracy podpisanem być powinno, obok nazwiska autora wymienionego, nazwisko pracownika, który część pracy trudniejszą: wyszukiwanie i zestawianie źródeł, zestosowywanie następstw z przyczynami, układanie treści, wiązanie całości - odrobił. Pracownikiem tym był nasz pan Leonard. Jako [[towianizm|towiańczyk]] nie przyznawał się do udziału, jaki wziął w napisaniu książki, która w czasie swoim wrażenie w świecie naukowym sprawiła. ...'' }}</ref>.
4 lutego 1872 (9 marca 1872)<ref name="an"/> poślubił młodszą o 25 lat Natalię Loewenhardt (Lewenhard - franc. ''Nathalie Loewenhard''<ref name="an"/> ur. 1836<ref name="CM">według inskrypcji nagrobnej: ''Natalia Rettel z domu Lewenhard 1838 - 1880'' na nagrobku [[Anna Pustowójtówna|Anny Pustowojtówny]] na [[Cmentarz Montparnasse|Cmentarzu Montparnasse]] division 18 (14 est, 1 nord) numer koncesji: 1255 P 1880</ref>), Polkę, córkę Maurycego i Franciszki z d. Reichman<ref name="an"/>, siostrę znanego na emigracji lekarza i [[powstanie styczniowe|powstańca styczniowego]] [[Stanisław Loewenhardt|Stanisława Loewenhardta]], z którą miał dwoje dzieci:<ref name="wspm">{{cytuj pismo |nazwisko = |imię = |autor link = |tytuł =Leonard Rettel - wspomnienie (z Kuriera paryskiego) |czasopismo = WARTA - tygodnik poświęcony nauce, rozrywce i wychowaniu |url=http://www.wbc.poznan.pl/Content/110590/index.djvu?handler=dvju_browser|wolumin = Rok XII|wydanie = 564|strony = 5233-5234|data =1885-04-19 |wydawca = |miejsce = Poznań|issn = |doi =|oclc=69478100|język=pl}}</ref> syna (ur. 1872) i córkę (ur. 1873)<ref name="FRW"/>. W 1872 Rettlowie mieszkali w Paryżu w pobliżu [[Towarzystwo Historyczno-Literackie w Paryżu|Towarzystwa Historyczno-Literackiego]] przy Quai d'Orléans 4<ref name="an"/>.
| |||