Horst Köhler: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Horst Kohler in Poland (2006).JPG|right|200px|thumb|Horst Köhler z małżonką podczas wizyty w Warszawie, w maju [[2006]].]][[Plik:Horst Köhler und Hans-Gert Pöttering - Kirchentag Köln 2007 (7231).jpg|thumb|200px|Horst Köhler i [[Hans-Gert Pöttering]] podczas obchodów dnia Kościoła Ewangelickiego w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]], w czerwcu [[2007]].]]

Urodził się w rodzinie chłopskiej, jako jeden z ośmiorga potomstwa. Jego rodzice byli Niemcami [[Besarabia|besarabskimi]] i do II wojny światowej mieszkali w mieście [[Ryszkany]] w należącej wówczas do [[Rumunia|Rumunii]] Besarabii (obecnie [[Mołdawia]]). W wyniku porozumień [[Pakt Ribbentrop-Mołotow|paktu Ribbentrop-Mołotow]] Besarabia została [[aneksja|anektowana]] przez [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] po [[ultimatum]] skierowanym w czerwcu [[1940]] do Rumunii i ludność niemiecka została stamtąd przesiedlona (ściślej – [[repatriacja|repatriowana]] do Rzeszy w ramach tzw. [[Wysiedlenia Niemców podczas II wojny światowej|Akcji "Heim ins Reich"]])<ref>W '''[[s:Traktat o granicach i przyjaźni III Rzesza-ZSRR 28.09.1939 r. z tajnymi protokołami|pakcie o granicach i przyjaźni]]''' pomiędzy [[III Rzesza|III Rzeszą]] a [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] z 28.09.1939 r. strona niemiecka zastrzegła prawo repatriacji ludności pochodzenia niemieckiego z terenów okupowanych i anektowanych przez ZSRR. Obejmowało to zarówno wschodnie tereny [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] jak i anektowane przez ZSRR latem 1940 [[Litwa|Litwę]], [[Łotwa|Łotwę]], [[Estonia|Estonię]] i rumuńską [[Besarabia|Besarabię]].</ref>. Köhlerowie początkowo znaleźli się w Niemczech, a w [[1942]] r. w wyniku [[Zamojszczyzna (1942-1943)|akcji kolonizacyjnej]] osiedlono ich w Skierbieszowie koło [[Zamość|Zamościa]]. W [[1944]] r. matka Horsta Köhlera przesiedlona została z nim i trojgiem jego rodzeństwa do Łodzi ze względu na nasilającą się w regionie działalność partyzancką, a następnie w styczniu 1945 cała rodzina uciekła przed [[Armia Czerwona|Armią Czerwoną]], osiedlając się w okolicach [[Lipsk]]a, gdzie objęli niewielkie gospodarstwo rolne. Ze względu na [[Kolektywizacja|kolektywizację rolnictwa]] w [[Niemiecka Republika Demokratyczna|NRD]] osiem lat później Köhlerowie uciekli przez [[Berlin Zachodni]] do Niemiec Zachodnich i po czterech latach pobytu w [[Obóz dla uchodźców|obozach dla uchodźców]] osiedlili się na stałe w [[Ludwigsburg]]u ([[Badenia-Wirtembergia]]). Tam Köhler zdał maturę i po odbyciu 18-miesięcznej zasadniczej i 6-miesięcznej nadterminowej [[służba wojskowa|służby wojskowej]] w batalionie [[Grenadierzy pancerni|grenadierów pancernych]] w [[Ellwangen (Jagst)|Ellwangen]] rozpoczął studia uniwersyteckie.

W roku 1969 Köhler ukończył studia ekonomiczne i politologiczne na [[Uniwersytet Eberharda Karola w Tybindze|Uniwersytecie w Tybindze]]. W latach [[1969]]–[[1976]] pracował naukowo na macierzystej uczelni, a w roku 1977 uzyskał tytuł doktora nauk ekonomicznych. Był wieloletnim urzędnikiem administracji państwowej w [[Ministerstwo Gospodarki i Technologii Niemiec|Ministerstwie Gospodarki]] i [[Ministerstwo Finansów Niemiec|Ministerstwie Finansów]]. Od [[1981]] r. jest członkiem partii chrześcijańsko-demokratycznej ([[Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna (Niemcy)|CDU]]). W latach [[1990]]–[[1993]] był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Finansów w gabinecie kanclerza [[Helmut Kohl|Helmuta Kohla]]. Przygotowywał i prowadził wiele gospodarczych negocjacji międzypaństwowych, m.in. spotkania grupy państw [[G8|G7]] oraz unię walutową między NRD a RFN. Negocjował też finansowe warunki wycofania Armii Radzieckiej z Niemiec.

Od [[1998]] r. kierował [[Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju|Europejskim Bankiem Odbudowy i Rozwoju]]. W [[2000]] r. został wybrany na dyrektora zarządzającego [[Międzynarodowy Fundusz Walutowy|Międzynarodowego Funduszu Walutowego]] i przewodniczącego Rady Wykonawczej MFW (po odrzuceniu przez [[Stany Zjednoczone|USA]] innego niemieckiego kandydata, [[Caio Koch-Weser|C. Koch-Wesera]]).