Kamienica przy alei Mickiewicza 9 w Bydgoszczy: Różnice pomiędzy wersjami

Kamienicę wzniesiono według projektu bydgoskiego architekta [[Rudolf Kern (architekt)|Rudolfa Kerna]], jako siedzibę [[Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne|Bydgoskiego Konserwatorium Muzycznego]] (niem. ''Bromberger Konservatorium der Musik'') – pierwszej prywatnej szkoły muzycznej na terenie [[Bydgoszcz]]y<ref name="JPI">Majchrzak Agnieszka: Bydgoskie Konserwatorium Muzyczne. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 1. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1996</ref>. Szkoła ta powstała w 1904 roku z inicjatywy [[Arnold Schattschneider|Arnolda Schattschneidera]] i mieściła się pierwotnie przy [[Ulica Gdańska w Bydgoszczy|ulicy Gdańskiej]] (niem. Danzigerstrasse 158). Zajmowany przez szkołę budynek okazał się z czasem zbyt mały i podjęto decyzję o budowie nowego gmachu, właśnie przy [[Ulica Mickiewicza w Bydgoszczy|alei Mickiewicza]]. Budowę rozpoczęto w grudniu 1905 roku, a w październiku 1906 r. odbył się już koncert inauguracyjny w nowej siedzibie szkoły<ref name="JPI"/>.

Budynek został wzniesiony w stylu [[Secesja (architektura)|secesji berlińskiej]], z zastosowaniem bogatych form dekoracyjnych. Fasada została zrytmizowana przez piony i poziomy wyodrębniające poszczególne jej części. Znacznie zróżnicowano rozwiązania konstrukcyjne [[balkon]]ów. Mimo tego, iż tworzą jeden układ, każdy z nich został zamknięty inaczej opracowaną [[Balustrada|balustradą]]. Wejście główne było podwójne: jedno z nich prowadziło na klatkę schodową do sal konserwatorium, drugie do prywatnych pomieszczeń właściciela całej kamienicy i jednocześnie dyrektora szkoły<ref name="JPI"/>.

W sali koncertowej organizowano koncerty symfoniczne, wieczory kameralne, koncerty uczniów i comiesięczne koncerty abonamentowe. W innych, mniejszych salach, znajdowały się klasy fortepianu, skrzypiec, wiolonczeli oraz śpiewu chóralnego. Uczyli w nich pedagodzy kształceni w [[Wiedeń|Wiedniu]], [[Drezno|Dreźnie]], [[Ratyzbona|Ratyzbonie]], [[Praga|Pradze]], [[Rzym]]ie, [[Moskwa|Moskwie]] i [[Warszawa|Warszawie]], tak Niemcy, jak i Polacy (po [[I wojna światowa|I wojnie światowej]])<ref name="JPI"/>. Większość absolwentów zatrudniana była po zakończonej edukacji w orkiestrze teatralnej Towarzystwo Sceny Niemieckiej (niem. ''Verein Deutsche Bühne''). Jej kapelmistrzem był drugi dyrektor konserwatorium (od [[1914]] r.) [[Wilhelm von Winterfeld]]. W [[1921]] r. przeniósł on szkołę do nowej siedziby przy [[Ulica Gdańska w Bydgoszczy|ul. Gdańskiej]] 54. W związku z tym, wnętrze kamienicy przebudowano, a sale wykładowe i salę koncertową zamieniono na mieszkania<ref name="JPI"/>.

W okresie powojennym, w końcu lat [[Lata 40. XX wieku|40. XX w.]] stłuczono tynki i dekoracyjne [[Sztukateria|sztukaterie]]. Zachowały się tylko te dekoracje, które były stopione z licem ciągłego muru fasady<ref name="JPI"/>.

W latach [[2002]]-[[2004]] wykonano generalny remont fasady budynku.

Plik:Kamienica Mickiewicza 9 - szczyt.jpg|Widok (zdjecie) z przoduFasada