Charyzma: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
|||
Linia 1:
'''Charyzma''' ([[Język grecki|gr.]] ''chárisma'' "dar") – termin zaczerpnięty z [[teologia|teologii]], gdzie określał jednostki obdarowane łaską boską, “darem bożym”, obecnie rozumiany jest jako:
*
* Relacja między [[Lider (psychologia)|liderem]] a jego zwolennikami, czyli wpływ, jaki ma ten pierwszy na drugich. Jest to zdolność lidera do wywierania bardzo wyraźnego wpływu na normatywną orientację innych członków [[wspólnota|wspólnoty]]. W efekcie ukształtowania się tej relacji powinny ulec
Termin charyzma jest używany w odniesieniu do lidera i cech, w jakie został on wyposażony czy które posiada, nie nawiązując do celów, do jakich on zmierza, czy motywów, jakimi się kieruje.
Władza lidera nie jest ograniczona [[
Konkretne znaczenie terminowi charyzma, a właściwie [[panowanie charyzmatyczne|panowaniu charyzmatycznemu]] nadał socjolog niemiecki [[Max Weber]]. Stwierdził on, iż istnieją trzy typy [[władza|panowania]]: ''tradycyjne, legalne, charyzmatyczne''. To ostatnie cechuje się niestabilnością. Ma ono charakter przejściowy i niejednokrotnie pozostaje wytworem zmian społecznych o charakterze rewolucyjnym. Z czasem może nastąpić zjawisko „spowszednienia” charyzmy i przekształcenia się panowania charyzmatycznego w jeden z dwóch pozostałych typów panowania<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Weber| imię = Max| tytuł = Gospodarka i społeczeństwo. Zarys socjologii rozumiejącej| wydawca = PWN| miejsce = Warszawa| rok = 2002| strony = 185-192| isbn = 83-01-13216-7}}</ref>.
Linia 10:
„Stan kolektywnego zagrożenia” sprzyja pojawieniu się przywództwa charyzmatycznego. Psychologiczny stan [[społeczeństwo|społeczeństwa]] jako całości staje się kluczem do zrozumienia mechanizmu tego procesu, którego widocznym efektem jest pojawienie się nowego katalogu wartości czy nowych form kolektywnej identyfikacji. Władza oparta na charyzmie ma tendencję stawania się niedemokratyczną, gdyż liderzy żądają uznania swych właściwości i wcale nie muszą reprezentować interesów czy [[Opinia (pogląd)|opinii]] swych zwolenników. Ten typ władzy ma charakter przejściowy i personalny. Z reguły trudno znaleźć następcę dla charyzmatycznego lidera i w efekcie następuje powrót do zwykłego, [[instytucjonalizacja|zinstytucjonalizowanego]] stylu kierowania społecznością.
W nauce o [[polityka|polityce]] często używane jest pojęcie '''charyzmy sytuacyjnej'''. Nie ma ona nic wspólnego z [[mesjanizm|mesjanistycznymi]] właściwościami liderów charyzmatycznych, choć może wywołać charyzmatyczną reakcję. W tym przypadku na plan pierwszy przy ocenie lidera wysuwają się cele oraz motywy, jakimi się kieruje, a nie jego cechy osobowościowe. Społeczeństwa, które znalazły się w sytuacji
{{Przypisy}}
| |||