Horacy Safrin: Różnice pomiędzy wersjami

'''Horacy Safrin''' (pierwotne imię Hirsz) (ur. [[11 stycznia]] [[1899]] w [[Monasterzyska]]ch, zm. [[23 sierpnia]] [[1980]] w [[Łódź|Łodzi]]) – [[Polacy|polski]] poeta, satyryk, autor sztuk scenicznych, tłumacz literatury żydowskiej na [[język polski]] oraz literatury polskiej na [[jidisz]].

Syn Sebastiana i Dory z Łukaczerów. Od dzieciństwa oprócz polskiego znał niemiecki, francuski, jidisz i hebrajski. Ukończył gimnazjum w [[Iwano-Frankowsk|Stanisławowie]]. Studiował germanistykę i anglistykę na [[Uniwersytet Wiedeński|Uniwersytecie Wiedeńskim]] oraz w Szkole Teatralnej w [[Wiedeń|Wiedniu]]. W [[1913]] ogłosił swój pierwszy tomik poezji. W latach [[1918]]-[[1939]] był kierownikiem literackim studia im. [[Abraham Goldfaden|Goldfadena]] w [[Iwano-Frankowsk|Stanisławowie]]. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przebywał w [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckim]], m.in. nauczał języka niemieckiego w obwodzie stalingradzkim. Od [[1946]] mieszkał w [[Łódź|Łodzi]] w Domu Literatów przy [[Aleja Adama Mickiewicza w Łodzi|alei Mickiewicza]]. W 1961 został odznaczony Krzyżem Oficerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]. Był trzykrotnie żonaty, dzieci nie miał. Pochowany jest na [[Cmentarz Doły w Łodzi|Cmentarzu Komunalnym na Dołach w Łodzi]].