Obrona Helu: Różnice pomiędzy wersjami

Od 21 września Hel zaczął być ostrzeliwany z pancerników "[[Schleswig-Holstein (1908)|Schleswig-Holstein]]" i "[[Schlesien (1908)|Schlesien]]" a dokładnie rejon [[Bateria nr 31|baterii cyplowej im. Laskowskiego]], która jako ważny element obrony wybrzeża wchodziła w skład [[Rejon Umocniony Hel|Rejonu Umocnionego Hel]]. Podczas ostrzału 25 września pancernik "Schleswig-HolsteinSchlesien" został dwukrotnie trafiony z działa baterii cyplowej jednocześnie w wyniku ostrzału ranny został kpt. mar. [[Zbigniew Przybyszewski]] dowódca baterii, który po opatrzeniu ran powrócił na własne żądanie na stanowisko. 30 września na skutek zdobycia wsi [[Chałupy]] przez wojska niemieckie, wycofujące się polskie oddziały wysadziły zaporę z głowic torpedowych, oddzielając tym samym [[Mierzeja Helska|półwysep]] od atakujących sił niemieckich. Ataki Niemców zostały powstrzymane, jednak po [[Obrona Warszawy (1939)|upadku Warszawy]] i [[Obrona Modlina 1939|Modlina]] oraz z powodu braku żywności i amunicji, morale większości osamotnionych obrońców Helu osłabło do tego stopnia, że 1 października dowództwo obrony Helu po naradzie [[sztab]]u zadecydowało o wszczęciu rozmów z Niemcami w sprawie kapitulacji placówki. Wynikiem tego oddziały polskie wstrzymały ogień ok. 11-tej tego dnia a o 16-tej ogień wstrzymała strona niemiecka.