Oblężenie Gdańska (1308): Różnice pomiędzy wersjami

|nazwa = Oblężenie Gdańska

|konflikt = Wojna Polski z Brandenburgią o Pomorze Gdańskie

|data = [[wrzesień]]-[[listopad]] [[1308]]

|miejsce = [[Gdańsk]]

|straty2 = większość sił

}}

 

== Wydarzenia na Pomorzu przed rokiem 1308 ==

 

== Najazd Brandenburgii i oblężenie Gdańska ==

=== Ofensywa brandenburska na Pomorzu ===

Działania Łokietka opóźniły ofensywę brandenburską, ale nie zdołały jej zapobiec. Na początku [[sierpień|sierpnia]] [[1308]] roku, margrabiowie Brandenburgii, [[Otto IV ze Strzałą]] i [[Waldemar Wielki]], zbrojnie najechali Pomorze Gdańskie, wezwani przez pozostałych na wolności członków rodu Święców. Ich główne siły składały się przede wszystkim z rycerstwa [[Nowa Marchia|Nowej Marchii]], reprezentowanego przez ród [[Wedel (ród)|Wedlów]], oraz z sojuszniczych wojsk rodu Święców. Brandenburczycy otrzymali też wsparcie od Henryka von Wacholz i [[biskupi lubuscy|biskupa lubuskiego]] [[Fryderyk I (biskup lubuski)|Fryderyka]]. [[10 sierpnia]] najeźdźcy przekroczyli polską granicę podążając do [[Gorzów Wielkopolski|Gorzowa Wielkopolskiego]]. Stamtąd ruszyli szlakiem handlowym, wiodącym z [[Berlin]]a do [[Toruń|Torunia]], przechodząc przez okolice [[Wałcz]]a, na [[Chojnice]] i [[Człuhów]], gdzie skręcili na trakt biegnący do Gdańska. Doszli do [[Kościerzyna|Kościerzyny]], łupiąc ją wraz z okolicznymi wioskami. Następnie zatrzymali się w wsi Golubie, gdzie po przebyciu 300 [[km]] drogi zrobili dłuższy postój, by pozwolić wypocząć swoim zmęczonym oddziałom. Miejsce to zostało też z góry wybrane jako punkt, w którym wojska brandenburskie mają połączyć się z siłami Święców, nadciągającymi ze Słupska. Od [[23 sierpnia]], pojedyncze oddziały zaczęły wyruszać w stronę Gdańska i [[Tczew]]a. Wysłano też silny podjazd, który zdobył i spalił gród w [[Chmielno|Chmielnie]], zagrażający liniom komunikacyjnym armii. Po połączeniu ze Święcami, pełne siły dowodzone przez margrabiów Brandenburgii liczyły co najmniej 300 rycerzy i ok. 300 towarzyszących im wojowników niższych rangą.

 

=== I faza oblężenia - opanowanie miasta przez Brandenburgię ===

 

Wojska najeźdźców niezwłocznie przystąpiły do szturmu. Oddziały brandenburskie szybko opanowały całe miasto, uzyskując pomoc od dosyć licznej grupy mieszczan niemieckich. Następnie Brandenburczycy przystąpili do oblężenia grodu gdańskiego, umiejscowionego na sztucznie uformowanej wyspie, na lewym brzegu [[Motława|Motławy]]. Składał się on z siedziby feudała, połączonej z głównymi umocnieniami, oraz podgrodzia, będącego dzielnicą rybacko-rzemieślniczą. Zamieszkiwało go około 2200-2500 osób. Liczbę obrońców szacuje się na 500 ludzi. Całość otoczono wałami drewniano-ziemnymi, które wzmocniono następnie kamieniami<ref>M. Biskup, s. 11; B. Śliwiński, ''Rzeź i zniszczenie Gdańska'', s. 27-31.</ref>. Margrabiowie podzielili swoje siły. Waldemar powrócił do Nowej Marchii, natomiast w Gdańsku pozostał Otto ze Strzałą, aby prowadzić oblężenie. Ataki na gród przeprowadzano zazwyczaj od strony bramy, ale czasami atakowano także od strony rzeki, podpływając do wałów na łodziach.