Qin Er Shi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.1) (robot dodaje: ca:Qin Er Shi |
m poprawa linków |
||
Linia 26:
[[Plik:BronzePlaque-EdictOfSecondEmperor-Qin-ROM-May8-08.png|thumb|250px|right| Niewielka brązowa płyta z edyktem Drugiego Cesarza]]
Tymczasem w siódmym miesiącu księżycowym roku 209 p.n.e. (sierpień/wrzesień) na terenie dawnego państwa [[Chu]], w dzisiejszym południowym [[Henan]]ie, wybuchła rebelia. Jej przywódcą był [[Chen Sheng]], prosty żołnierz, na którego spadł obowiązek transportu dziewięciuset więźniów, z którego nie mógł wywiązać się na czas z powodu opadów deszczu. Wiedząc, że karą za spóźnienie jest śmierć, wszczął bunt i obwołał się Wielkim [[Wang (tytuł)|Królem]] Chu. W ciągu dwóch lub trzech miesięcy rebelia rozprzestrzeniła się na całym obszarze wschodnich i południowych Chin, prowadząc do zabijania urzędników dynastii Qin oraz pojawienia się szeregu rywalizujących ze sobą przywódców, którzy dążyli do przejęcia władzy. Obwoływali się oni markizami (''hou'') i królami, nawiązując do tradycji państw istniejących przed powstaniem cesarstwa. Wśród nich byli też m.in. przyszli główni rywale o schedę po dynastii Qin, [[Han Gaozu|Liu Bang]] i [[Xiang Yu]]. Wczesną wiosną 208 roku p.n.e. siły Chen Shenga zaczęły zagrażać stolicy cesarstwa. W tej sytuacji za radą Zhao Gao cesarz ogłosił [[amnestia|amnestię]] wśród więźniów, którzy nadal pracowali przy mauzoleum Pierwszego Cesarza, a postawiony na ich czele zdolny generał [[Zhang Han]] pokonał armię Chen Shenga. Ten uciekł na wschód, jednak w styczniu 208 roku p.n.e. zginął na terenie dzisiejszego północno-zachodniego [[Anhui]], zabity przez swojego woźnicę<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Sy-ma Ts'ien | imię= | inni=przeł. Mieczysław Jerzy Künstler | tytuł= Syn smoka: fragmenty zapisków historyka | data=2000 | wydawca=Czytelnik | miejsce=Warszawa | isbn=83-07-02780-2 | strony=74–75, 87–92, 95–96}}; {{Cytuj książkę | nazwisko=Fitzgerald | imię=C.P. | autor link= | inni= | tytuł=Chiny. Zarys historii kultury | data=1974 | wydawca=Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce=Warszawa | isbn= | strony=160–161}}; {{Cytuj książkę | nazwisko=Twitchett | imię=Denis Crispin | nazwisko2=Loewe | imię2=Michael | autor r=Derk Bodde | rozdział=The state and empire of Ch'in |autor link= | inni= | tytuł=The Ch'in and Han Empires, 221 B. C.-A. D. 220 | data=1986 | wydawca=Cambridge University Press | miejsce=Cambridge | isbn=0-521-24327-0 | strony=83–84}}</ref>.
Pokonanie Chen Shenga nie doprowadziło do stłumienia rebelii, chociaż Zhang Han wkrótce pokonał także kilku innych przywódców lokalnych powstań. Tymczasem cała władza na dworze przeszła w ręce Zhao Gao, który doprowadził do izolacji cesarza w jego pałacu oraz skazania Li Si pod zarzutem popełnienia różnych zbrodni. Zginął on w sierpniu 208 roku p.n.e., zaś jego śmierć pociągnęła za sobą także egzekucję jego bliskich krewnych. Na początku 207 roku p.n.e. Zhao Gao objął urząd kanclerza. Latem tego roku Zhang Han po licznych walkach musiał wycofać się pod naciskiem armii prowadzonej przez Xiang Yu, za co otrzymał naganę od cesarza, Zhao Gao zaś odmówił posłuchania jego wysłannikowi. Ten uciekł ze stolicy, uchylając się przed pościgiem ludzi Zhao Gao, i poinformował generała, że niezależnie od dalszego biegu wypadków kanclerz prawdopodobnie doprowadzi do jego śmierci. W tym momencie, a było to w siódmym miesiącu księżycowym 207 roku p.n.e. (sierpień/wrzesień), Xiang Yu uderzył gwałtownie na wojska Zhang Hana i pobił je. Ten ostatni wkrótce poddał się przywódcy rebeliantów wraz z resztą pozostałych przy nim ludzi<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko=Sy-ma Ts'ien | imię= | inni=przeł. Mieczysław Jerzy Künstler | tytuł= Syn smoka: fragmenty zapisków historyka | data=2000 | wydawca=Czytelnik | miejsce=Warszawa | isbn=83-07-02780-2 | strony=75–78, 111–114}}; {{Cytuj książkę | nazwisko=Twitchett | imię=Denis Crispin | nazwisko2=Loewe | imię2=Michael | autor r=Derk Bodde | rozdział=The state and empire of Ch'in |autor link= | inni= | tytuł=The Ch'in and Han Empires, 221 B. C.-A. D. 220 | data=1986 | wydawca=Cambridge University Press | miejsce=Cambridge | isbn=0-521-24327-0 | strony=83–84}}</ref>.
| |||