Jan Prandota: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m kat. (sort. po imieniu) |
źródła/przypisy, drobne merytoryczne (Prandota nie jest błogosławionym, jego kult nie został nigdy oficjalnie potwierdzony) |
||
Linia 39:
|www =
}}
'''Prandota''', znany również jako '''Jan Prandota z Białaczowa''' herbu [[Odrowąż (herb szlachecki)|Odrowąż]] (ur. ok. [[1200]] w [[Białaczów|Białaczowie]], zm. [[20 września]] [[1266]] w [[Kraków|Krakowie]]) –
Był synem [[komes]]a Sąda z Białaczowa w kasztelanii [[Żarnów (powiat opoczyński)|żarnowskiej]]. W młodości uczęszczał do szkoły katedralnej w Krakowie, a następnie odbył studia prawnicze za granicą. Spokrewniony z biskupem [[Iwo Odrowąż]]em, szybko osiągnął wysoką pozycję w Kościele polskim.
Linia 54:
Popierał fundacje zakonne: [[franciszkanie|franciszkanów]], [[dominikanie|dominikanów]] i [[cystersi|cystersów]]. W [[1257]] r. przy kościele św. Marka osadził [[kanonicy laterańscy|kanoników regularnych]]. W dobrach biskupich lokował miasta [[Iłża|Iłżę]], [[Kielce]] i [[Sławków]]. Brał udział w synodach i zjazdach biskupich. Polecił sporządzić inwentarz skarbca katedralnego, który był pochowany w podziemiach [[Kaplica Wazów na Wawelu|kaplicy św. Piotra i Pawła]] w katedrze wawelskiej (obecnie kaplica Wazów), którą ufundował.
Od [[XV wiek|XV]] w. otoczony był
=== Bibliografia ===
* Krzysztof Rafał Prokop, ''Poczet biskupów krakowskich'', Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 1999, s. 61-64
=== Linki zewnętrzne ===
| |||