Bataliony Bezpieczeństwa: Różnice pomiędzy wersjami

Greckie Bataliony Bezpieczeństwa zaczęto tworzyć od września [[1943]] r. z inicjatywy wyższego dowódcy [[Schutzstaffel|SS]] i policji w [[Grecja|Grecji]], SS-Gruppenführera [[Walter Schimana|Waltera Schimany]] oraz marionetkowego rządu [[Ioannis Rallis|Ioannisa Rallisa]]. Ich głównym zadaniem było zbieranie kontyngentu rolnego dla [[III Rzesza|Rzeszy]], wspieranie sił niemieckich w walce przeciwko partyzantom oraz pełnienie służby porządkowej i ochranianie obiektów militarnych. Używano ich także jako policji pomocniczej. Na ich czele stanął gen. Dertilis, a w [[1944]] r. [[Dionisios Papadogonas]], b. oficer greckiej armii. Była to formacja ochotnicza<ref>spotyka się opinie o przypadkach także niedobrowolnego poboru do Batalionów Bezpieczeństwa. Przykład pełnometrażowego filmu dokumentalnego Fotosa Lambrinosa "Aris Velouchiotis - to Dilhma" gdzie narrator, wspomina o takiej możliwości, ale bez przedstawiania szczegółów czy Źródłaźródła (prod:Cine-Video i Greka Film, 1981). Może chodzić o przeniesienia służbowe z formacji policyjnych, na prowincji pratycznie zlikwidowanych przez ELAS. (M.Mazower, "Po wojnie", str.170") </ref>. Rekrutowali się oni spośród członków greckich [[faszyzm|faszystowskich]] partii i organizacji, b. oficerów i żołnierzy, ale także tych, spośród kręgów prawicowych i [[konserwatyzm|konserwatywnych]], którzy uważali [[lewica|lewicową]] partyzantkę zgrupowaną w [[ELAS (formacja partyzancka)|ELAS]], za główne zagrożenie dla kraju lub dla swych rodzin. Niektóre źródła wskazują na rekrutację także kryminalistów, pozyskanych z więzień <ref>m.in. M.Mazower "Po wojnie", str.170</ref>.