Wersja z 03:55, 1 maj 2012 edytuj KamikazeBot (dyskusja \| edycje) 550 479 edycji →‎Bibliografia: usunięcie szablonu Szablon:bibliografia ← poprzednia edycja		Wersja z 17:01, 5 maj 2012 edytuj anuluj edycję Buldożer (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 216 001 edycji m poprawa linków do ujedn. i przek. następna edycja →
Linia 7: Po uzyskaniu państwowych uprawnień rok próbny jako nauczyciel spędził w szkole realnej w [[Góra (województwo śląskie)\|Górze Śląskiej]] (Guhrau) oraz w wyższej szkole realnej im. Bergera w Poznaniu. Od 1877 pozostawał w stałej służbie państwowej, kolejno jako nauczyciel zwyczajny, wyższy nauczyciel, wreszcie profesor, początkowo w gimnazjum w Neumünster (Holsztyn), a od 1878 w gimnazjum w [[Zgorzelec\|Zgorzelcu]] (Goerlitz). W Zgorzelcu przepracował 24 lata. W 1902 przeniósł się z rodziną do Krakowa, by zapewnić dzieciom naukę w duchu polskim, a sam został nauczycielem języka angielskiego w miejscowej Akademii Handlowej i szkole realnej. Po wybuchu I wojny światowej znalazł się w Wiedniu i tamże uczył francuskiego w Polskiej Szkole Realnej Aleksandra Jaworskiego. W połowie 1919 osiadł w Poznaniu. Mimo podeszłego wieku podjął obowiązki nauczyciela języka francuskiego w [[I Liceum Ogólnokształcące im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu\|gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego]], gdzie pracował do 1926, a także przez rok był lektorem języka angielskiego na powołanym właśnie [[Uniwersytet ~~Poznański~~im. Adama Mickiewicza w Poznaniu\|Uniwersytecie Poznańskim]] (1919). W ostatnich latach życia powrócił do swoich wcześniejszych studiów lingwistycznych, których owocem stały się już poprzednio cenione przez współczesnych słowniki: ''Słownik polsko-angielski i angielsko-polski'' (1897, z Władysławem Kierstem), ''Słownik polsko-francuski i francusko-polski'' (1906), ''Słownik polsko-niemiecki i niemiecko-polski'' (1913). W 1923 Callier przyjęty został w poczet członków [[Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk\|Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk]]. Był Callier również znany z zaangażowania społecznego jako weteran powstania styczniowego, do końca życia pełnił funkcję prezesa poznańskiego Stowarzyszenia Weteranów z 1863, w maju 1923 przypadł mu w udziale zaszczyt powitania przed poznańskim ratuszem marszałka [[~~Ferdynand~~Ferdinand Foch\|Ferdynanda Focha]]. Odznaczony w latach międzywojennych [[Krzyż Walecznych\|Krzyżem Walecznych]] i [[Order Odrodzenia Polski\|Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta]], "siwy, krzepki starzec o pięknej, białej brodzie, w mundurze weteranów, był znaną osobistością w Poznaniu" (K. Rzyski). Zmarł 23 lutego 1929 w Poznaniu, tamże został pochowany w grobie rodzinnym na [[Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan\|cmentarzu na Wzgórzu św. Wojciecha]]. Był dwukrotnie żonaty – od 1877 z Julią Lipczyńską, potem z Jadwigą Neubaer; z pierwszego małżeństwa miał dwoje dzieci (córkę Adelę i syna Witolda), z drugiego troje (syna Rogera oraz córki Anielę i Stefanię). Linia 16: # Danuta Płygawko, ''Oskar Włodzimierz Callier'', w: ''Słownik biograficzny Śremu'' (pod redakcją Danuty Płygawko i Adama Podsiadłego), Śrem 2008, s. 55–56 (z fotografią; tu data urodzenia: 26 czerwca 1846) # [[Karol Rzyski]], ''Oskar Włodzimierz Callier'', w: ''[[Polski Słownik Biograficzny]]'', tom III (redaktor główny [[Władysław Konopczyński]]), Kraków 1937, s. 192 # Andrzej Wędzki, ''Oskar Włodzimierz Callier'', w: ''Wielkopolski słownik biograficzny'' (przewodniczący komitetu redakcyjnego [[Antoni Gąsiorowski (ur. 1932)\|Antoni Gąsiorowski]], [[Jerzy Topolski]]), Warszawa–Poznań 1983, s. 90–91 {{DEFAULTSORT:Callier, Oskar}}

Oskar Callier: Różnice pomiędzy wersjami