Zab Judah: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne językowe
Holy230 (dyskusja | edycje)
asa
Linia 32:
Po dwudziestu miesiącach, 12 lipca 2003 w Las Vegas, ponownie stanął do pojedynku o pas mistrzowski, tym razem organizacji WBO. Po wyrównanym pojedynku, niejednogłośnie na punkty, pokonał broniącego tytułu [[DeMarcus Corley|DeMarcusa Corleya]] (Stany Zjednoczone) i został ponownie mistrzem świata. Po znokautowaniu w pierwszej rundzie w obronie pasa, 13 grudnia, Jaime Rangela z Kolumbii na początku 2004 zwakował tytuł przechodząc do kategorii półśredniej.
 
W pierwszej walce w nowej kategorii, 10 kwietnia 2004, otrzymał szansę zdobycia tytułów IBF, WBA Super oraz WBC. Po wyrównanym pojedynku jednogłośnie na punkty przegrał z ich obrońcą Amerykaninem [[Cory Spinks]]em. Po zdobyciu tytułu WBO-Intercontinental, 5 lutego 2005 w Saint Louis doszło do pojedynku rewanżowego ze Spinksem. Judah wygrał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie i został mistrzem trzech federacji: WBA, WBC i IBF. W obronie wszystkich tytułów, 14 maja, zwyciężył w trzeciej rundzie przez techniczny nokaut meksykanina Cosme Riverę. Kolejny pojedynek, 7 stycznia 2006 stoczył wyłącznie w obronie pasa mistrzowskiego WBC. Przegrał jednogłośnie na punkty z Argentyńczykiem [[Carlos Manuel Baldomir|Carlosem Manuelem Baldomirem]]. Po stracie tytułu WBC został pozbawiony również tytułu WBA Super. W obronie tytułu federacji IBF, 8 kwietnia w Las Vegas, spotkał się z rodakiem [[Floyd Mayweather Jr.|FloydemFloyd MayweatheremMayweather Jr]]. Przegrał jednogłośnie na punkty i stracił ostatni pas mistrzowski.
 
W następnych latach próbował odzyskać pas mistrzowski. Dwie kolejne próby były nieudane: 9 czerwca 2007 przegrał walkę z [[Miguel Angel Cotto|Miguelem Angelem Cotto]] (Portoryko) o tytuł mistrza federacji WBA a 2 sierpnia 2008 z [[Joshua Clotey|Joshuą Clotheyem]] (Ghana) o wakujący tytuł federacji IBF po czym powrócił do kategorii lekkopółśredniej. Po czterech kolejno wygranych walkach, 5 marca 2011 w Newark (Stany Zjednoczone) stanął do pojedynku o wakujący tytuł IBF. Zwyciężył przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Kaizera Mabuzę i został po raz czwarty mistrzem świata<ref>[http://www.fightnews.com/Boxing/judah-77476 Judah wins IBF jr welter belt] (Fightnews.com) [dostęp 16-01-2012]</ref>. Już w kolejnej walce doszło do pojedynku unifikacyjnego z Brytyjczykiem [[Amir Khan|Amirem Khanem]] posiadaczem tytułu WBA. 23 lipca w Las Vegas przegrał przez nokaut w piątej rundzie tracąc pas mistrzowski<ref>[http://www.fightnews.com/Boxing/judah-90807 Khan KOs Judah in 5] (Fightnews.com) [dostęp 16-01-2012]</ref>.