Tramwaje w Bielsku-Białej: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwszą linię tramwaju elektrycznego w Bielsku-Białej uruchomiono 11 grudnia 1895. Miasto było trzecim na terenie obecnej Polski (po [[Wrocław]]iu i [[Elbląg]]u), w którym zaczął funkcjonować ten środek transportu. Biegła od [[Bielsko-Biała Główna|Dworca Głównego]] do [[Cygański Las|Cygańskiego Lasu]], wokół którego rozwinęła się dzielnica wypoczynkowa. Zajezdnia znajdowała się przy dzisiejszej ul. Partyzantów (na wysokości kortów tenisowych w [[Park Włókniarzy w Bielsku-Białej|Parku Włókniarzy]]). W latach 50. XX wieku przygotowano projekt rozbudowy sieci tramwajowej. Z pięciu projektowanych linii powstała tylko jedna – od dworca do dzielnicy [[Aleksandrowice (Bielsko-Biała)|Aleksandrowice]] (końcowy przystanek w rejonie dzisiejszego [[Hulanka (węzeł komunikacyjny)|węzła drogowego "Hulanka"]]). Linia nr "2" (linii do Cygańskiego Lasu nadano numer "1") została otwarta 22 lipca 1951.

Kamień węgielny pod nową trasę tramwajową położono w lipcu 1950. Trasę o długości 2,6 km, jednotorową, z jedną mijanką i końcową pętlą na [[Hulanka (węzeł komunikacyjny)|Hulance]] (pierwszą tego typu w Bielsku), zbudowano głównie dzięki czynom społecznym tysięcy bielszczan. Uroczyste otwarcie linii tramwajowej nr 2 nastąpiło 22 lipca 1951. Została ona wyposażona w 6 przystanków, a cały przejazd trwał 16 minut. Linię nr 2 zaprojektowano niezwykle przewidująco, bowiem w latach 50. i 60. wzdłuż ul. Piastowskiej powstało 6 nowych osiedli robotniczych, tzw. ZOR-ów.