Józef Oxiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne |
||
Linia 5:
Oxiński [[18 stycznia]] przybył do [[Sieradz]]a i przy pomocy naczelnika powstańczego miasta organizował w lasach koło [[Miedźno (powiat sieradzki)|Miedźna]] pierwszą "partię" powstańczą (oddział), wyłonioną głównie z mieszkańców Sieradza, [[Szadek|Szadku]] i [[Warta (miasto)|Warty]]. Po latach tak charakteryzował tych pierwszych żołnierzy powstania: "''Była to w owych czasach, a może i dzisiaj, najlepsza brać małomieszczańska, rzemieślnicza, umiejąca nie kulturą, lecz sercem najlepiej odczuć miłość dla tej ziemi, a może jeszcze więcej - nienawiść do Moskala i Niemca''". Oxiński patrolował wzdłuż granicy zaborów w celu osłaniania szlaków przerzutów transportu broni, chłopom czytał dekret uwłaszczeniowy, wykonywał wyroki na zdrajcach. Jego oddziały [[7 lutego]] [[1863]], po marszu z [[Konopnica (powiat poddębicki)|Konopnicy]] i [[Ożarów (województwo łódzkie)|Ożarowa]] odpoczywały w [[Klasak]]ach k. [[Skomlin]]a. [[8 lutego]] przeszły [[Młynisko (województwo łódzkie)|Młynisko]]. [[Łyskornia|Łyskornię]], [[Walichnowy]], [[Pichlice]] i zatrzymały się na 5 dni we wsi Ostrychacze<ref>{{SgKP|VII|733|Ostrychacze}}</ref>, potem udały się przez lasy klonowskie poza [[Złoczew]] do [[Konopnica (powiat wieluński)|Konopnicy]]. Tu dokonały egzekucji na kilku chłopach.
Przez długi czas ścigany był bezskutecznie przez oddziały rosyjskie z garnizonów w [[Sieradz]]u, [[Wieluń|Wieluniu]] (pod. dow. [[Wsiewołod Pomierancew|Wsiełowoda Pomierancowa]] i [[Kalisz]]u. Oddział spiesząc z pomocą gen. Taczanowskiemu wpadł 8 maja pod Rychłocicami w zasadzkę,jednak pomimo chwilowego zaskoczenia powstańcom udało się odeprzeć 3 ataki rosyjskie i wycofać w kierunku Szczercowa.Oddzial stracił niemal połowe ludzi i uzbrojenia,ale szybko uzupełniono straty i partia Oxińskiego była gotowa do dalszych działań zaczepnych przeciw zaborcy, czego dowodzi stoczona przez nią ze zmiennym szczęściem [[Bitwa pod Koniecpolem (1863)|bitwa pod Koniecpolem]] (25 maja
Aresztowany przez Prusaków w listopadzie 1864, został odstawiony do granicy belgijskiej i zwolniony. Osiadł w [[Paryż]]u, gdzie ukończył Szkołę Nauk Politycznych oraz Wydział Budowy Dróg i Mostów. Do kraju wrócił w [[1872]] i pracował jako [[inżynier]], mieszkał w [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]], a w [[1903]] przeniósł się do [[Lwów|Lwowa]], gdzie zmarł w [[1908]]. Spoczywa tam na [[Cmentarz Łyczakowski we Lwowie|Cmentarzu Łyczakowskim]], na wzgórzu powstańców 1831 i 1863.
| |||