Jan III Dukas Watatzes: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał sv:Johannes III Ducas Vatatzes |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 16:
Zyskał sławę jako żołnierz. W 1222 został wybrany cesarzem w miejsce swego teścia [[Teodor I Laskarys|Teodora I]]. Wcześniej poślubił jego córkę Irenę Laskarys (w [[1212]]). Mieli jednego syna, Teodora, późniejszego cesarza [[Teodor II Laskarys|Teodora II]]. Irena po upadku z konia nie mogła mieć więcej dzieci i wstapiła do klasztoru, gdzie przebywała aż do śmierci w [[1239]]. Jan ożenił się ponownie - z [[Konstancja Hohenstauf (cesarzowa nicejska)|Konstancją]], nieślubną córką [[Władcy Niemiec|cesarza rzymskiego]] [[Fryderyk II Hohenstauf|Fryderyka II]]. Nie mieli jednak żadnych dzieci.
Zreorganizował pozostałość [[Cesarstwo Bizantyńskie|Cesarstwa Bizantyjskiego]] będącą w jego władaniu. Dzięki zdolnościom administracyjnym uczynił z niego najsilniejsze i najbogatsze państwo na Wschodzie. Zabezpieczył jego wschodnią granicę przez porozumienie z [[Sułtanat Rum|Turkami seldżuckimi]]. Próbował odzyskać europejskie posiadłości jego poprzedników. Jego flota rozszerzyła jego cesarstwo do [[Rodos (wyspa)|Rodos]], a jego armia, wzmocniona przez frankijskich najemników, pokonała siły [[Cesarstwo Łacińskie|Cesarstwa Łacińskiego]],
Wraz z Bułgarami przeprowadził nieudane oblężenie [[Konstantynopol]]a,([[1235]]). Objął zwierzchnictwo nad [[Saloniki|Thessaloníkami]] i [[Epir]]em. Ostateczne odzyskanie Konstantynopola przez jego następców było możliwe dzięki jego przygotowaniom.
| |||