Wiewiórka szara: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Beau.bot (dyskusja | edycje)
usunięcie szablonów {{bibliografia start}}, {{bibliografia stop}}
m literówki, ortografia
Linia 47:
Na [[Wyspy Brytyjskie|Wyspach Brytyjskich]] pierwszej z kilku introdukcji dokonano w roku 1889, kiedy to w hrabstwie [[Bedfordshire]] wypuszczono na wolność około 350 tych [[gryzonie|gryzoni]]. Od tego momentu większe i silniejsze wiewiórki szare stale zasiedlały tereny podległe rudym wiewiórkom, spychając je na uboższe w pokarm terytoria<ref>[http://www.europeansquirrelinitiative.org/introduction.html Początki introdukcji wiewiórki szarej] (en)</ref>. [[Ssaki]] te zaaklimatyzowały się tak dobrze, że obecnie populację tych wiewiórek w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] szacuje się na kilka milionów. Zasiedlają głównie nizinne [[las liściasty|lasy liściaste]], podczas gdy [[wiewiórka pospolita|wiewiórki rude]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] egzystują dziś głównie w [[las iglasty|lasach iglastych]], w górach. Próby przywrócenia wcześniejszej populacji wiewiórki rudej za każdym razem okazywały się bezskuteczne<ref>[http://www.snh.org.uk/ukredsquirrelgroup/news.asp Próby przywrócenia populacji wiewiórki rudej] (en)</ref>. We Włoszech gatunek po raz pierwszy został introdukowany w [[Piemont|Piemoncie]] w 1948 roku a w 2001 roku areał jego występowania wynosił już około 450 kilometrów kwadratowych<ref name=Italia/>.
 
Negatywny wpływ wiewiórki szarej na ekosytemyekosystemy zajmowanych terenów, poza wypieraniem wiewiórki pospolitej, wynika z nieco innej niż u wspomnianego gatunku strategistrategii żerowania. W okresach niedoboru pokarmu wiewiórki szare zgryzają korekorę i zjadajazjadają głębiej położone tkanki powodując poważne osłabienie drzew i ułatwiając ich zasiedlanie przez szkodliwe w leśnictwie grzyby i owady. Mogą też negatywnie wpływać na lęgi ptasie pożerając jaja. Dodatkowym zagrożeniem związanym z ich obecnością jest potencjalna możliwość przenoszenia się na ludzi wirusa „''Squirrel poxvirus''”<ref name=Inwazyjne/>.
[[File:Sciurus carolinensis invasion in Europe.png|thumb|240px|left|Przybliżony zasięg wiewiórki szarej w Europie w 2006 roku]]
Obecnie tempo ekspansji wiewiórki szarej, zarówno w na Wyspach Brytyjskich jak i we Włoszech szacowane jest na średnio 17-18 kilomerówkilometrów kwadratowych rocznie, może jednak osiągać nawet 250 kilometrów kwadratowych rocznie w dogodnych siedliskach i przy obecności korytarzy leśnych<ref name=Inwazyjne/>. Ocenia się, że rozsrastającerozrastające się populacje z Piemontu bedąbędą stopniowo kolonizować coraz większe obszary kontynetalnejkontynentalnej części Europy oraz [[Półwysep Apeniński|Półwyspu Apenińskiego]]<ref name=PrognozaPiemont/>. W Wielkiej BrytaniBrytanii prowadzi się zdecydowaną akcje tępienia gatunku, polegającą na odstrzale, zakładaniu pułapek i niszczeniu gniazd. We Włoszech stosuje siesię jedynie odłów żywych osobników w celu ich póżniejszegopóźniejszego uśpienia. Nasilenie akcji zostało tam zablokowane z powodu protestów ruchów broniących praw zwierząt<ref name=Inwazyjne/>.