Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m dodanie daty do szablonu |
→Formowanie: poprawa linków |
||
Linia 24:
Ukraińska Centralna Rada została w większości zdominowana przez socjalistów, którzy optowali za autonomią w obrębie Imperium Rosyjskiego. W związku z tym byli oni przeciwnikami powoływania narodowych sił zbrojnych, a promowali ochotnicze siły milicyjne. Ze stanowiskiem UCR nie zgadzał się [[Mykoła Michnowśkyj]], który zorganizował Klub im. hetmana Połubotka, i jako jego lider wszedł do UCR. {{fakt|Domagał sie on pełnej niepodległości Ukrainy, zorganizowania armii narodowej, zawarcia pokoju z państwami centralnymi, odwołania służących w armii rosyjskiej 4 mln Ukraińców, i obsadzenia nimi granicy ukraińsko-rosyjskiej|data=2012-02}}. Z inicjatywy Michnowskiego wbrew stanowisku UCR rozpoczęto formowanie ochotniczych jednostek wojskowych.
W sierpniu 1917 zukrainizowany [[34 Korpus Armijny Imperium Rosyjskiego|XXXIV korpus rosyjskiej armii]] pod dowództwem generała [[Pawło Skoropadski|Pawła Skoropadskiego]] został przemianowany na [[I Korpus Ukraiński]], a we wrześniu z rosyjskiego [[6 Korpus Armijny Imperium Rosyjskiego|VI Korpusu Armijnego]] stworzono II Siczowy Korpus Zaporoski pod dowództwem generała Mandryki.
W listopadzie 1917 ukraińscy oficerowie i żołnierze fińskiego pułku piechoty utworzyli Kureń Hajdamacki pod dowództwem kapitana Pustowita. W zimie 1917/1918 część z nich wzięła udział w walkach z wojskami [[bolszewicy|bolszewickimi]] na [[Ukraina Lewobrzeżna|Lewobrzeżnej Ukrainie]] i w obronie Kijowa.
| |||