Brytyjska Partia Wigów: Różnice pomiędzy wersjami

Ponieważ wigowie ze swej natury byli ugrupowaniem opozycyjnym, powstanie wigowskiego rządu spowodowało wśród nich rozłam. Było to mniej widoczne podczas panowania Wilhelma ([[gabinet (Wielka Brytania)|gabinet ministerialny]] był wynalazkiem Wilhelma), którego silne tendencje autokratyczne hamowały rozwój systemu parlamentarno-gabinetowego. Przełom nastąpił gdy w [[1715]] na początku panowania Hanowerczyków, [[Jerzy I Hanowerski|Jerzy I]] powstał rząd jednolicie wigowski, w którym dominował generał [[James Stanhope]] i [[Charles Spencer, 3. hrabia Sunderland]]. Była to nagroda za wsparcie pretensji Niemca do władzy w Wielkiej Brytanii. Poza tym, Jerzy I nie mówił po angielsku, i większość czasu swoich rządów spędził w [[Hanower]]ze, co spowodowało, że ciężar rządzenia krajem przerzucił na pierwszego ministra (premiera). Rozpoczął się wówczas 45-letni okres (tzw. "[[Oligarchia Wigów]]") rządów rozmaitych gabinetów wigowskich od [[1715]] do [[1761]].