Operacja praska: Różnice pomiędzy wersjami

Kapitulacja Berlina i perspektywa szybkiego zakończenia wojny spowodowały, że w wielu czeskich miastach zaczęto atakować niemieckie garnizony. Największe tego typu powstanie [[Powstanie praskie|wybuchło w Pradze]] 5 maja. Początkowo powstańcy opanowali część miasta, ale Niemcy szybko przeszli do kontrataku. Spowodowało to przyspieszenie rozpoczęcia ofensywy i 1. Front Ukraiński ruszył już 6 maja<ref name=autonazwa2>''Encyklopedia II wojny światowej nr 48...'', s. 860.</ref>. Na decyzję tą wpłynął też fakt, iż 4 maja Amerykanie zaproponowali Rosjanom zajęcie Czech do [[Wełtawa|Wełtawy]] i [[Łaba|Łaby]]. [[Józef Stalin|Stalin]] odrzucił tą propozycję i z uwagi na szybkie postępy wojsk amerykańskich w Czechach rozkazał przyspieszyć ofensywę w kierunku Pragi<ref name=autonazwa3>P. Barański, Z. Wawer, ''Wojsko Polskie – II wojna światowa nr 70'', s. 8.</ref>. Ranem 6 maja podczas rozpoznania bojem stwierdzono, że na wielu odcinkach przeciwnik opuścił pozycje i cofa się na zachód. W takiej sytuacji podjęto decyzję o przyspieszeniu działań i po południu rozpoczęto przygotowanie artyleryjskie. Następnie ruszyły [[3 Armia Gwardii|3.]] i [[13 Armia Gwardii|13. Armia Gwardii]], [[3 Armia Pancerna Gwardii|3.]] i [[4 Armia Pancerna Gwardii|4. Armia Pancerna Gwardii]] oraz [[4 Korpus Pancerny Gwardii|4.]] i [[25 Korpus Pancerny Gwardii|25. Korpus Pancerny Gwardii]], a wieczorem dołączyła do nich [[5 Armia Gwardii|5. Armia Gwardii]]. Tego samego dnia [[Oblężenie Wrocławia (1945)|poddał się garnizon Wrocławia]]. Do wieczora następnego dnia 4. Armia Pancerna Gwardii i [[13 Armia (ZSRR)|13. Armia]] posunęły się o 45 km, a 3. Armia Gwardii zajęła [[Miśnia|Miśnię]]. Jednocześnie 3. Armia Pancerna Gwardii i 5. Armia Gwardii zaczęły szturm Drezna<ref name=autonazwa2 />.

Rano 8 maja 2. Brygada Pancerna razem z oddziałami 3. Brygady Pancernej i 1. Brygady Piechoty Zmotoryzowanej zdobyła Bischofswerda. W dalszych działaniach 1. Korpus Pancerny miał tak szybko jak to możliwe dotrzeć do Łaby i zająć most w miejscowości [[Bad Schandau]]. Jednak zanim 1. Korpus Pancerny mógł uderzyć na Bad Schandau musiał zdobyć miasto [[Neustadt in Sachsen|Neustadt]]. Jednocześnie [[7 Łużycka Dywizja Piechoty|7.]] i [[8 Drezdeńska Dywizja Piechoty|8. Dywizja Piechoty]] po złamaniu niemieckiej obrony powinny przekroczyć granicę niemiecko-czeską w [[Sudety|Sudetach]]<ref name=autonazwa4>P. Barański, Z. Wawer, ''Wojsko Polskie – II wojna światowa nr 70'', s. 9.</ref>.

Jako pierwszy do Bad Schandau dotarł patrol 2. Brygady Pancernej, który z zaskoczenia zdobył przyczółki na rzece i utrzymał most do czasu przybycia głównych sił korpusu. 9 maja oddziały polskie opanowały miasto. Jednostki niemieckie broniące przeprawy wycofały się do lasów w pobliżu miasta. Wojska 1. Korpusu Pancernego nacierające na Bad Schandau nie poniosły żadnych strat. Por. Gajewski napisał<ref name=autonazwa5>P. Barański, Z. Wawer, ''Wojsko Polskie – II wojna światowa nr 70'', s. 11.</ref>: <blockquote>''Dzień zakończenia wojny – dzień zwycięstwa i kapitulacji Niemiec hitlerowskich, przywitaliśmy z wielką radością. Cieszyliśmy się z dobrze spełnionego obowiązku wobec Ojczyzny. Nie wszyscy jednak dzień ten mogli obchodzić radośnie i beztrosko. W rejonie Sudetów dowództwo grupy armii "Centrum" nie podporządkowało się aktom kapitulacji, nie chiało złożyć broni. Aby temu zapobiec i ostatecznie rozbić wroga, działania trwały<ref name=autonazwa5 />.''</blockquote>

10 maja 1945 roku czołowe jednostki korpusu dotarły do [[Mielnik (Czechy)|Melnika]]. W tym mieście jednostki polskie zakończyły swoje działania. W okresie od 7 do 10 maja 1945 roku oddziały 2. Armii Wojska Polskiego zniszczyły kilkanaście czołgów i dział pancernych przeciwnika oraz wzięły do niewoli ponad 3000 żołnierzy niemieckich<ref>P. Barański, Z. Wawer, ''Wojsko Polskie – II wojna światowa nr 70'', s. 12.</ref>.