Zdobycie Poznania przez Szwedów (1703): Różnice pomiędzy wersjami

|dowódca2 = generał Johan August MeijerfeldtMardefeld

Dnia [[16 września]] po czterech dniach bezowocnych rozmów Renskiold podjął decyzję o zdobyciu miasta szturmem. Wysłał z tym celu z Kórnika oddział piechoty w sile 400 ludzi oraz 100 dragonów. Gdy i tym razem magistrat nie zdecydował się otworzyć bram, pod maisto nadciagnęło kolejnych 200 żołnierzy piechoty dowodzonych przez generała MeijerfeldtaMardefelda. Generał wezwał obrońców do kapitulacji, jednak zostało ono ponownie odrzucone. W nocy z 17 na [[18 września]] Szwedzi wyposażeni w drabiny oraz [[faszyna|faszynę]] zajęli stanowiska nieopodal miasta. W chwili rozpoczęcia szturmu, obrońcy wywiesili białą chorągiew. W wyniku chaosu część obrońców otworzyła jednak ogień do pojawiajacych się na murach Szwedów. Wykorzystując zamieszanie Szwedzi otworzyli bramy, wpuszczając jazdę, która galopem wpadła do miasta ustawiając się w szyku bojowym na rynku. Następnie z całą piechotą do miasta wkroczył generał MarsefeldMardefeld, który wezwał do siebie członków magistratu, informując ich o zajęciu miasta i nałożeniu kontrybucji w wysokości 1000 [[talar]]ów za odstąpienie od rabunku miasta.