Palladiusz (Kaminski): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Michelangelo122 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
m →‎Życiorys: poprawa linków
Linia 42:
 
== Życiorys ==
W 1917 ukończył seminarium duchowne w [[Odessa|Odessie]]. W latach 1917–1920 uczył się na uniwersytecie w [[Noworosyjsk]]u, jednak studiów nie ukończył. 13 czerwca 1920 [[eparchia chersońska|biskup chersoński]] [[Prokop (Titow)]] wyświęcił go na diakona, zaś 20 czerwca tego samego roku - na kapłana. Przez pierwsze siedem lat kapłaństwa był proboszczem parafii Trójcy Świętej w Nikolskim ([[obwód chersoński]]), następnie służył w parafiach św. Jana Teologa w [[Chersoń|Chersoniu]] i św. Mikołaja w [[Mikołajów|Mikołajowie]]. Od 1935 do 1944 utrzymywał się z pracy księgowego. W 1944 na nowo podjął pracę duszpasterską i został proboszczem parafii Ikony Matki Bożej "Wszystkich Strapionych Radość" w [[Odessa|Odessie]]. Od roku następnego służył w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Odessie.
 
20 marca 1946 biskup chersoński i odeski Sergiusz przyjął od niego wieczyste śluby zakonne. 19 stycznia 1947 mnich Palladiusz został [[archimandryta|archimandrytą]], zaś 30 marca 1947 został biskupem [[eparchia połtawska|połtawskim i krzemieńczuskim]], wyświęcony w [[Moskwa|Moskwie]] przez patriarchę [[Aleksy I (patriarcha Moskwy)|Aleksego I]], arcybiskupa [[eparchia orenburska i saraktaszyńska|czkałowskiego i buzułuckiego]] [[Manuel (Lemieszewski)|Manuela]] oraz arcybiskupa [[eparchia astrachańska i jenotajewska|astrachańskiego]] [[Filip (Stawicki)|Filipa]]. W 1952 został przeniesiony na katedrę [[eparchia wołyńska (Patriarchat Moskiewski)|wołyńską i rówieńską]]. Po czterech latach przeniesiony ponownie do [[eparchia lwowska (Patriarchat Moskiewski)|eparchii lwowskiej]], na której pozostawał przez cztery lata. Od 1960 do 1963 był biskupem [[eparchia orenburska i buzułucka|orenburskim i buzułuckim]], następnie przez dwa lata - arcybiskupem [[eparchia riazańska|riazańskim]], zaś od 1965 do 1968 - [[eparchia woroneska i borysoglebska|woroneskim i lipieckim]]. W 1968 został arcybiskupem [[eparchia żytomierska|żytomierskim i owruckim]]. Urząd ten sprawował przez dziewięć lat, po czym został przeniesiony w stan spoczynku z powodu choroby. Zmarł w 1978 i został pochowany w Odessie.
 
Według wspomnień współczesnych cieszył się szacunkiem wiernych i był zdolnym administratorem w zarządzanych przez siebie eparchiach. Samodzielnie wyrzeźbił ozdobną rakę dla [[relikwie|relikwii]] św. [[Mitrofan z Woroneża|Mitrofana z Woroneża]].