Wawrzyniec Potocki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m NPA? |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
Wawrzyniec Potocki herbu Szeliga z Wielkiego Potoka, dziedzic na Wrzącej, Korczynie i Sierosławiu. Syn Jana Potockiego i Zofii z Żegockich. Z małżeństwa z Agnieszką z Chwaliszewskich pozostawił synów Florentyna i Teodora.
W czasie wojny siedmioletniej na terenie wielkopolski jako namiestnik chorągwi pancernej występował przeciwko wojskom rosyjskim (1758-60), a później (1763) osłaniał ludność przed Prusakami i swawolnikami zyskując duży rozgłos i uznanie społeczeństwa. W rezultacie poseł na sejm 1764 r.
Chorągiew Potockiego została odkomenderowana na Ukrainę i Podole. Wsławił się tam
Wawrzyniec Potocki to jeden z głównych organizatorów konfederacji barskiej. Jego podpis figuruje na trzecim miejscu, zaraz po Michale Krasińskim i Józefie Pułaskim na akcie konfederacji z 29 lutego 1768 r. Jako reprezentant Wielkopolski otrzymał urząd konsyliarza z prawem zasiadania w Generalnej Radzie. 4 marca pod Barem był wśród oddziałów wojsk koronnych przystępujących do konfederacji i otrzymał stanowisko generalnego regimentarza wojsk koronnych komputowych i konfederackich, a w kilka dni później 6 marca szarżę drugiego pułkownika oraz komendę nad chorągwią w nowo formowanym pułku pod znakiem Krzyża Świętego. W dniu 16 kwietna, po zwycięskich walkach i zajęciu Winnicy wydał uniwersał o sukcesach i wzroście sił konfederackich.
| |||