Elio de Angelis: Różnice pomiędzy wersjami

Elio zadebiutował w Formule 1 w [[1979]] roku. Jeździł wówczas dla bliskiego upadku zespołu Shadow. W sezonie [[Formuła 1 Sezon 1980|1980]] przesiadł się do Lotusa. W wieku 20 lat niemal stał się najmłodszym zwycięzcą [[Formuła 1|Grand Prix]] w historii, kiedy to był trzeci w [[Grand Prix Brazylii Formuły 1|Grand Prix Brazylii]] na torze [[Autódromo José Carlos Pace|Interlagos]] ([[1984]]). W [[1985]] roku de Angelis opuścił Lotusa, kiedy wysiłki zespołu były skupione na utalentowanym [[Ayrton Senna|Ayrtonie Sennie]]. De Angelisa zastąpił [[Johnny Dumfries]], któremu odpowiadała rola drugiego kierowcy. De Angelis na sezon [[Formuła 1 Sezon 1986|1986]] przeszedł do zespołu Brabham. Zastąpił dwukrotnego Mistrza Świata [[Nelson Piquet|Nelsona Piqueta]] (Piquet przeszedł do [[WilliamsF1Williams F1|Williamsa]], ponieważ kwota jaką zaproponował szef Brabhama – [[Bernie Ecclestone]] – nie odpowiadała mu). Brabham mając dwóch dobrych kierowców (Elio de Angelis i [[Derek Warwick]]) stał na skraju bankructwa. Niezbyt udany bolid o nazwie [[Brabham BT55|BT55]] nie dawał Włochowi możliwości walki z czołowymi zespołami. Nie dawał nawet szans na ukończenie wyścigu. De Angelis najbardziej pomógł w rozwinięciu bolidu i to on był zdecydowanie najszybszym kierowcą tego zespołu{{fakt|data=2010-03}}.