Andronik III Paleolog: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m link wewn. |
m dr. styl. |
||
Linia 34:
Kantakuzen został mianowany megadomestykiem, Syrgianes - [[megaduks]]em. W krótkim czasie doszło do tarć między dwoma głównymi współpracownikami młodszego Andronika. Kiedy Andronik stanął po stronie Kantakuzena, Syrgianes, twórca militarnego sukcesu młodszego z Paleologów przeszedł do obozu cesarskiego. W 1322 roku wojna rozgorzała na nowo. Opinia ludności coraz bardziej przechylała się na stronę młodego włądcy, tym bardziej, że nie szczędził on obietnic. Poddały mu się nawet miasta leżące w pobliżu Konstantynopola. Kolejne porozumienie zachowywało status quo, a Andronik III przyznał wnukowi tytuł współcesarza. Uroczysta koronacja miała miejsce 2 lutego 1325 roku<ref name="Ost465">{{Cytuj książkę | nazwisko= Ostrogorski |imię=G. |autor link= Georg Ostrogorski |tytuł= Dzieje Bizancjum |strony=465 }}</ref>.
Po raz trzeci wojna wybuchła w marcu 1327 roku. Jej właściwym przywódcą był Kantakuzen. Andronik II rozpoczął, w przymierzu z Serbami, działania w Macedonii, wywołując opór ludności i doprowadzając do tego, że cała Macedonia opowiedziała się po stronie młodszego z Androników. Jego zwierzchnictwo uznała również [[Saloniki|Tesalonika]]. W styczniu 1328 roku Andronik III wraz z Kantakuzenem uroczyście wkroczyli do Tesaloniki. W toku tej wojny Andronik III był związany z carem bułgarskim Michałem Szyszmanem. Po sukcesach w Macedonii car bułgarski przeszedł na stronę Andronika II, dyplomacji Andronika III udało się jednak powstrzymać go od akcji zbrojnej. Ostatecznie wycofał się ze współdziałania ze starym cesarzem. 24 maja 1328 roku Andronik III wkroczył bez walki do Konstantynopola. Andronik Starszy abdykował<ref name="Ost466">{{Cytuj książkę | nazwisko= Ostrogorski |imię=G. |autor link= Georg Ostrogorski |tytuł= Dzieje Bizancjum |strony=466 }}</ref>.
== Cesarz ==
| |||