Dialekty nowoaramejskie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
RedBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.2) (Robot poprawił pt:Línguas neoaramaicas
m drobne redakcyjne
Linia 4:
[[Plik:Jewish-Aramaic map.png|thumb|300px|Rozmieszczenie żydowskich dialektów nowoaramejskich w latach 50. XX wieku]]
Dialekty nowoaramejskie dzielą się na cztery grupy:
* zachodnia – używana w trzech wsiach na terenie Syrii ([[Maalula]], Bakh'aBakh’a i Jubb'adinJubb’adin)
* centralna – używana w Turcji (prowincja [[Mardin]]), obejmująca języki [[turoyo]] i niedawno wymarły mlahsô
* północno-wschodnia (zwana też NENA od ''North-Eastern Neo-Aramaic'') – obejmująca liczne języki używane przez żydów i chrześcijan z terenu [[Kurdystan]]u, [[Irak]]u, [[Azerbejdżan]]u, [[Iran]]u
* nowomandejska – używana przez współczesnych [[mandaizm|mandejczyków]]
 
Cechą dialektów nowoaramejskich szczególnie przykuwającą uwagę badaczy jest unikalnyunikatowy na tle [[języki semickie|języków semickich]] system czasownikowy, w którym odmiana [[Koniugacja (językoznawstwo)|koniugacja]] oparta jest na dawnych imiesłowach np. ''domax-no'' "śpię"„śpię” (dosł. śpiący-ja), ''mḥalaq-li'' "rzuciłem"„rzuciłem” (dosł. rzucony-dla mnie), ''ptīḫ-lē'' "on„on otworzył"otworzył” (otwarty-dla niego).
 
=== Bibliografia ===
M. Tomal. "Nowoaramejski„Nowoaramejski – język irackich chrześcijan i żydów"żydów”, [w:] ''Niemuzułmańskie mniejszości Iraku : historia, kultura, problemy przetrwania'', red. Michael Abdalla. Wydawnictwo Poznańskie: Poznań 2008.
 
[[Kategoria:Języki semickie|Nowoaramejskie dialekty]]