Natan mędrzec: Różnice pomiędzy wersjami

Idea tolerancji zawarta w przypowieści o pierścieniu została ujęta już w XIV wieku przez BoccaccioBoccaccia w jego [[Dekameron]]ie. Autor opowiada tam historię ojca, który zgodnie z tradycją oddaje pierścień najbardziej umiłowanemu synowi. On sam czyni jego posiadacza miłym Bogu i ludziom. W utworze Lessinga można znaleźć lekko zmodyfikowaną wersję tego samego podania.

Po jego śmierci wszyscy synowie udali się do sądu, aby rozstrzygnąć który z pierścieni jest tym prawdziwym. Sędzia jednak nie był w stanie tego stwierdzić. Przypomniał on jednak, że klejnot ma właściwość czynienia jego posiadacza miłym Bogu i ludziom. Jako, iż wydaje się to nie mieć przełożenia na żadnego z synów, to możliwe jest, że autentyczny pierścień się zagubił. (Sędzia nie odpowiada jednoznacznie na zapytania kiedy mogłoby do tego dojść, teoretycznie nawet pierścień ojca mógł być fałszywy). Ostatecznie doradza im, by każdy z nich myślał, że to jego pierścień jest autentyczny i dodaje, że ojciec kochał każdego z nich jednakowo, tak iż nie mógł on znieść myśli o faworyzowaniu żadnego z nich (wbrew tradycji). Jeśli jednak jeden z klejnotów rzeczywiście jest autentyczny to należy wyczekiwać jego cudownego działania w przyszłości , a każdy z jego posiadaczy powinien się starać aby ów efekt przywołać.