Stefan Walczykiewicz: Różnice pomiędzy wersjami

|imię i nazwisko oryginalne =

|imię przybrane =

|imię przybrane oryginalne =

|grafika =

|herb =

|dewiza =

|dewiza - j. polski =

|2. funkcja =

|2. funkcja - okres =

|inkardynacja =

|data ślubów zakonnych =

|data diakonatu =

|data ordynacji =

|data patriarchatu =

|data kreacji =

|papież kreujący =

|kościół tytularny =

|data pontyfikatu =

|odznaczenia =

|commons =

|wikiźródła =

|wikicytaty =

|wikinews =

|www =

Urodził się w [[Gostynin]]ie w rodzinie mieszczańskiej [[25 lipca]] [[1886]] roku. Ojciec Antoni był miejscowym rzemieślnikiem, a matka Anna opiekowała się wielodzietną rodziną. Po ukończeniu gostynińskiej szkoły powszechnej, uczył się w płockim Seminarium Duchownym. Wybitne osiągnięcia w nauce spowodowały kontynuowanie studiów na [[Papieski Uniwersytet Gregoriański|Uniwersytecie Gregoriańskim]] w [[Rzym]]ie, gdzie zdobywa dwa tytuły doktorskie z teologii oraz prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie przyjął w 1912 roku. Na parę miesięcy wyjeżdża do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]. Po powrocie do [[Płock]]a pracuje w Wyższym Seminarium Duchownym jako wykładowca, a w [[1915]] r. otrzymuje katedrę teologii moralnej. W niedługim czasie otrzymuje również funkcję prorektora uczelni. Działa społecznie. Aktywnie uczestniczy w pracach Rady Rodzicielskiej przy Szkolnictwie Powszechnym w Płocku, organizuje Zjazdy Katolickie w [[Mława|Mławie]] i Płocku, jest postacią powszechnie znaną i lubianą. [[20 lipca]] [[1928]] roku został mianowany przez [[Papież]]a [[Pius XI|Piusa XI]] biskupem pomocniczym diecezji łuckiej i biskupem tytularnym Zenopolis in Isaura. Konsekrowany na biskupa [[25 listopada]] [[1928]] r. w katedrze łuckiej przez ordynariusza diecezji bpa [[Adolf Szelążek|Adolfa Piotra Szelążka]] w asyście bpa [[Leon Wetmański|Leona Wetmańskiego]], [[sufraganbiskup pomocniczy|biskupa pomocniczego]]a płockiego. „Znam go od chwili wstąpienia jego do Seminarium. Obok szerokiej wiedzy posiada pięknie urobioną duszę” – pisał bpa A.P. Szelążek w liście do kardynała [[August Hlond|A. Hlonda]] z [[29 sierpnia]] [[1928]] roku. Jako biskup pomocniczy pełni funkcję [[wikariusz generalny|wikariusza generalnego]] diecezji łuckiej. Jest także profesorem miejscowego seminarium duchownego. [[29 kwietnia]] [[1929]] r. roku Konferencja Episkopatu Polski typuje jego osobę na pielgrzymkę do Rzymu związaną z obchodami Roku Świętego. Asystent kościelny Diecezjalnego Instytutu [[Akcja Katolicka|Akcji Katolickiej]] w Łucku. Przewodniczący diecezjalnej rady artystycznej działającej w ramach Sekcji II nauki i sztuki kurii diecezjalnej w Łucku. W sierpniu [[1936]] roku zostaje sekretarzem Komisji Episkopatu na [[Synod]]zie Plenarnym w [[Częstochowa|Częstochowie]]. Po wejściu wojsk sowieckich [[17 września]] [[1939]] roku jest aresztowany. Po licznych przesłuchaniach, które mocno nadwątliły jego zdrowie, umiera w Łucku 12 maja 1940 roku. W uroczystym pogrzebie, który przybrał charakter pochodu przez całe miasto, oprócz parafian, nie zabrakło również przedstawicieli Gminy Żydowskiej. Został pochowany na miejscowym cmentarzu, a mieszkańcy Łucka ufundowali biskupowi wspaniały pomnik. Przetrwał on zawieruchę wojenną i dopiero w latach 70. XX wieku wraz z cmentarzem zniszczony.

Nie przedstawiony w pracy ks. [[Roman Dzwonkowski|Romana Dzwonkowskiego]] pt. „Leksykon duchowieństwa polskiego represjonowanego w ZSRS 1939-1988”, [[Lublin]] [[2003]]. Dnia 8 września 1991 bp. [[Roman Marcinkowski]] odsłonił i poświęcił tablicę pamiątkową ku jego czci w kościele parafialnym w [[Gostynin]]ie. Podobna tablica została także odsłonięta w kościele katedralnym w Łucku w 1995 roku – jest tam upamiętniony razem z ordynariusze diecezji bpem A.P. Szelążkiem.