Paweł Ksawery Brzostowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne, uzupełnienie sekcji Twórczość, bibliografia |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) →Życiorys: drobne merytoryczne |
||
Linia 43:
== Życiorys ==
Syn [[Józef Brzostowski|Józefa]], pisarza wielkiego litewskiego, i Ludwiki z Sadowskich. Brat Roberta, kasztelana płockiego oraz [[Stanisław Brzostowski|Stanisława]], [[Województwo inflanckie|wojewody inflanckiego]]. Wyświęcony na księdza, w roku 1755 otrzymał kanonię wileńską. Przez 4 lata (1758-1762) studiował teologię w [[Rzym]]ie<ref>{{cytuj książkę |nazwisko r = | imię r = | autor link = | rozdział = T. 4: Oświecenie | tytuł = Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | rok = 1966 | strony = 331| isbn = }}</ref>. Powrócił do Polski i wkrótce potem (1762) został mianowany pisarzem wielkim litewskim, a jednocześnie z wyboru kapituły został deputatem do trybunału litewskiego.
W [[1764]] roku był członkiem [[Wojna domowa w Rzeczypospolitej 1764|konfederacji Wielkiego Księstwa Litewskiego]].<ref>Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 60.</ref>
Na zakupionych (1767) przez siebie dobrach Merecz w okolicy [[Turgiele|Turgiel]] pod Wilnem, założył na ich obszarze (nazwanym przez niego później Pawłowem) państwo włościańskie – [[Rzeczpospolita Pawłowska|Rzeczpospolitą Pawłowską]]. W tym samym roku został kawalerem [[Order Świętego Stanisława|Orderu Świętego Stanisława]]<ref>Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, [[Warszawa]] [[2006]], s. 179.</ref>. W swej ''rzeczpospolitej włościańskiej'' nadał chłopom wolność, a władzę przekazał w ręce tamtejszej gminy. Sejm akt ten zatwierdził w roku 1791.
| |||