Sonderfahndungsbuch Polen: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pernambuko (dyskusja | edycje) →Zastosowanie list proskrypcyjnych: drobne redakcyjne |
Pernambuko (dyskusja | edycje) źródła/przypisy |
||
Linia 6:
Listę przygotowywały równolegle dwa nazistowskie urzędy. Pierwszą była komórka Zentralstelle II/P (Polen) utworzona w maju 1939 roku w Głównym Urzędzie SD Reichsführera SS, która sporządzała listy "osób przewidzianych do ujęcia w Polsce", którymi interesował się wywiad SS. Przy jej opracowaniu Niemcy wykorzystywali m.in. polską prasę oraz raporty niemieckich placówek dyplomatycznych. Drugą listę, sporządzaną pod kątem "Polaków wrogo ustosunkowanych do niemczyzny", równolegle przygotowywała berlińska centrala [[Gestapo]]. Wiele nazwisk na tej liście znalazło się dzięki donosom [[Mniejszość niemiecka|mniejszości niemieckiej]]<ref name=autonazwa1>[[Czesław Łuczak]], "Zagłada", KIW, Warszawa 1989, ISBN 83-05-12248-4</ref> mieszkającej na terenach przedwojennej Polski, które za pośrednictwem kierownika organizacji [[Hauptamt Volksdeutsche Mittelstelle|Volksdeutsche Mittelstelle]] trafiała do szefa kancelarii Rzeszy - [[Hans Lammers|Hansa Lammersa]].<ref name=autonazwa1 />
Na podstawie obu tych list powstała tzw. "specjalna księga gończa" (''Sonderfahndungsbuch Polen''), obejmująca w układzie alfabetycznym ponad 61 tysięcy nazwisk wybitnych Polaków "szczególnie niebezpiecznych dla Rzeszy". Na listę trafiały osoby które w jakiś sposób zasłużyły się dla Polski lub naraziły się Niemcom. Na liście tej umieszczono, w porządku [[alfabet]]ycznym, także nazwiska Polaków "wyróżniających się w konfliktach narodowościowych", na których temat donosy sporządzili niemieccy konfidenci. Poza imieniem i nazwiskiem na liście była podana funkcja, [[zawód]], przynależność do organizacji oraz miejsce zamieszkania osoby poszukiwanej
Znajdowali się
== Zastosowanie list proskrypcyjnych ==
Linia 18:
* masowych deportacji i wysiedleń z ziem przyłączonych do Rzeszy lub przeznaczonych na cele wojskowe do Generalnego Gubernatorstwa oraz w głąb Niemiec.
Po wybuchu wojny [[proskrypcja|listy proskrypcyjne]] były na bieżąco uzupełniane. Drugie wydanie z roku 1940 zredagowane w wersji dwujęzycznej niemiecko-polskiej i zostało opublikowane w Krakowie po zakończeniu akcji eliminacji polskiej inteligencji [[Akcja AB|Ausserordentlische Befrieungsaktion]].<ref>Stanisław Dąbrowa-Kostka, "Hitlerowskie afisze śmierci", KAW 1983</ref> Tylko niewielka liczba osób umieszczonych na listach zdołała przetrwać okupację niemiecką.
== Zobacz też ==
|