Nikołaj Bucharin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 3:
'''Nikołaj Iwanowicz Bucharin''' (Николай Иванович Бухарин) (ur. [[9 października]] [[1888]] w [[Moskwa|Moskwie]], zm. [[15 marca]] [[1938]] tamże) – działacz partii [[Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego|bolszewickiej]].
Bucharin wstąpił do partii w [[1906]] roku, w [[1911]] został relegowany z Uniwersytetu za działalność rewolucyjną i zesłany. Po ucieczce z zesłania na emigracji został najbliższym współpracownikiem [[Włodzimierz Lenin|Lenina]], współpracował także z [[Lew Trocki|Lwem Trockim]]. W maju [[1917]] r. wrócił do [[Rosja|Rosji]]. Na polecenie Lenina przygotowywał dekrety o nacjonalizacji przemysłu. W [[1917]]-[[1918]] roku był przywódcą frakcji ''lewicowych komunistów''. Sprzeciwiał się zawarciu [[Traktat brzeski|pokoju brzeskiego]], uważał, że Rosja - nawet kosztem kolejnych tysięcy ofiar - powinna kontynuować wojnę z krajami kapitalistycznymi. Do niego należy sławny cytat: "Przymus proletariacki we wszystkich swoich formach, poczynając od rozstrzeliwania, a kończąc na obowiązku pracy jest metodą tworzenia komunistycznego człowieka". Później jednak wsparł wprowadzenie rynkowej gospodarki [[Nowa Polityka Ekonomiczna|NEPu]], kierując do chłopów sławne wezwanie "Bogaćcie się!". W latach [[1918]]-[[1929]] był
Po śmierci Lenina członek [[Biuro Polityczne|Biura Politycznego]] i główny ideolog partii. Był autorem licznych prac filozoficznych i ekonomicznych, wieszczących nieuchronny upadek [[kapitalizm]]u, a także tekstu [[Konstytucja ZSRR z 1936|Konstytucji, która weszła w życie w 1936 roku]]. Popierał [[Józef Stalin|Stalina]] przeciwko [[Lew Trocki|Trockiemu]], a następnie [[Grigorij Zinowjew|Zinowjewowi]] i [[Lew Kamieniew|Kamieniewowi]]. W [[1928]] r. wystąpił przeciwko przymusowej [[kolektywizacja|kolektywizacji]], proponując ewolucyjne, stopniowe uspółdzielczanie. W efekcie jego poglądy, podzielane przez premiera [[Aleksiej Rykow|Rykowa]] i lidera związków zawodowych [[Michaił Tomski|Tomskiego]] zostały nazwane "odchyleniem prawicowym". W listopadzie [[1929]] r. usunięty z Biura Politycznego.
Linia 13:
[[Odpowiedzialność zbiorowa]] członków rodziny była zresztą standardem postępowania wobec rodzin aresztowanych w czasie [[wielka czystka|wielkiej czystki]], zwłaszcza osób wysokiego szczebla (funkcjonariuszy partyjnych, państwowych i wojskowych).
Bucharina ''zrehabilitowano'' w ZSRR dopiero w [[1988]] roku. Wówczas również opublikowano w Moskwie ów "list do partii". Maleńki synek Bucharinów był wychowywany przez siostrę Anny i przez dwadzieścia lat nie wiedział nic o swoich prawdziwych rodzicach. Pierwszą żonę Bucharina Nadieżdę, która kilkakrotnie pisała w jego obronie do Stalina, aresztowano, okrutnie torturowano i w roku [[1940]] zamordowano wraz z braćmi, szwagrem i innymi krewnymi.
== Bibliografia ==
| |||