Franz Halder: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ZéroBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.1) (Robot dodał hu:Franz Halder
→‎Konflikt z Hitlerem a dymisja: drobny błąd ortograficzny
Linia 34:
 
== Konflikt z Hitlerem a dymisja ==
Późnym latem i wczesną jesienią 1942 roku nastąpiło przesilenie długotrwałego konfliktu generała Haldera z Hitlerem. Wódz zarzucał mu tak jak i całemu sztabowi, tchórzostwo oraz brak energii. Tymczasem zarówno Generałgenerał Halder jak i sam Hitler mieli odmienne zdanie na temat prowadzenia wojny. Hitler opierał swoją taktykę na ciągłym ataku i fanatycznej obronie każdej piędzi ziemi. Z kolei generał Halder reprezentował opinię doświadczonych oficerów stanowiących pewną opozycję dla obłąkańczych planów [[Führer]]a. Dostrzegał niebezpieczeństwo które Hitler potrafił tylko ignorować.
Gdy jako szef sztabu armii Franz Halder zaczął protestować przeciwko działaniom prowadzącym do samozagłady, Hitler usunął go ze stanowiska. Dopiero gdy później niemiecka [[6 Armia (III Rzesza)|6 Armia]] została odcięta i [[III Rzesza]] właśnie miała stracić 250 000 ludzi, [[Erich von Manstein]] zdołał uzyskać od Hitlera zgodę na względną swobodę działania, dzięki czemu zdołał ocalić całe południowe skrzydło wojsk, któremu również groziło zniszczenie. Tymczasem pod Stalingradem trwała agonia niemieckiej 6 Armii pod dowództwem [[Friedrich Paulus|Friedricha Paulusa]] winę ponosił Hitler, który później tłumaczył poświęcenie 6 Armii jako: "konieczność poświęcenia życia dla ratowania Niemiec".
Po tej bitwie Niemcy straciły inicjatywę w ZSRR. Hitler już nigdy później nie zdołał zgromadzić sił wystarczających do uzyskania przewagi. Pomimo heroicznych wysiłków żołnierzy z własnej winy Hitler był już skazany na nieuniknione zniszczenie całej niemieckiej armii wschodniej i upadek reżimu.