George Sand: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał et:George Sand |
|||
Linia 39:
Wczesne powieści Sand: ''[[Indiana (powieść)|Indiana]]'' ([[1831 w literaturze|1831]]), ''Walentyna'' ([[1832 w literaturze|1832]]), ''Lelia'' ([[1833 w literaturze|1833]]) miały charakter [[feminizm|feministyczny]] – ukazane w nich bohaterki były idealnymi postaciami kobiecymi, skontrastowanymi z miernymi intelektualnie, niezdecydowanymi mężczyznami. Utwory te utrzymane były w duchu [[melodramat]]ycznym; późniejsza krytyka literacka uznała je za mało wartościowe z powodu sztucznego języka i patosu oraz jednowymiarowości postaci<ref name="lit190"/>. Od 1836 w jej powieściach zaczął pojawiać się nowy typ bohatera: szlachetny republikanin, pochodzący z ludu, walczący o sprawiedliwość społeczną. Inspiracją dla tego rodzaju postaci był jeden z kochanków Sand, [[Michel de Bourges]]. Pierwszą powieścią, która w ten sposób głosiła pochwałę [[socjalizm utopijny|socjalizmu utopijnego]], były ''[[Listy podróżnika]]''<ref name="lit190"/>. Z czasem Sand rozwinęła wątki socjalistyczne o apoteozę życia wiejskiego; w powieściach ''[[Grzech pana Antoniego]]'' i ''[[Młynarz z Angibault]]'' dokonywała idealizacji ludu wiejskiego i jego zwyczajów<ref>red. A. Adam, G. Lerminer, E. Morot-Sir, ''Literatura...'', ss.191–192</ref>.
Inną inspiracją dla twórczości Sand był [[spirytualizm]] i [[Mistyka chrześcijańska|mistyka]] chrześcijańska, którą na krótko zainteresowała się w końcu lat 30. XIX wieku. W 1839 napisała osnutą wokół tego motywu powieść ''[[Spirydion (powieść)|Spirydion]]'', jedno ze swoich najlepszych dzieł, którego bohaterami są mnisi pragnący poprzez mistykę dokonać odnowy duchowej swojego klasztoru<ref name="lit191">red. A. Adam, G. Lerminer, E.Morot-Sir, ''Literatura...'', s.191</ref>. W latach 1842–1844 powstał natomiast cykl ''[[Konsuelo]]'', poświęcony losom wędrownej śpiewaczki (postać tytułowa), której postać Sand oparła na [[Pauline Viardot]] oraz sobie samej, ukazując część swoich przeżyć związanych z romansem z Fryderykiem Chopinem. Adam, Lerminer i Morot-Sir są zdania, że wielowątkowość ''Konsuelo'', mimo sztuczności fabuły powieści, czyni z niej najlepszy utwór Sand, jedyny, który daje się porównywać z twórczością najsłynniejszych pisarzy jej czasów<ref name="lit191"/>.
W okresie II Cesarstwa, zawiedziona panującym ustrojem, Sand wycofała się z życia publicznego i opracowała dwa dzieła autobiograficzne, ''Historię mojego życia'' oraz ''Ona i On'', jednak w utworach tych przedstawiała swoje życie w sposób bardzo swobodny<ref name="lit192">red. A. Adam, E. Lerminer, E.Morot-Sir, ''Literatura...'', s.192</ref>. Kilkakrotnie próbowała, bez powodzenia, pisać dramaty. Wróciła wówczas do powieściopisarstwa, rezygnując z nadawania swoim dziełom jakiejkolwiek wymowy ideologicznej, pragnąc jedynie czynić je interesującymi dla czytelnika. Napisane w tym okresie (od końca lat 50.) powieści stoją na dobrym poziomie pod względem psychologii postaci, nie posiadają już jednak elementów nowatorskich na tle rozwoju literatury francuskiej<ref name="lit192"/>.
| |||