Bön: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
ort., lit., polskie znaki, drobne redakcyjne
Linia 6:
Według nauk Jungdrung Bön założycielem religii jest Salwa (gSal ba) zwany później Shenrabem Miwocze lub Tonpą Shenrabem (gShen-rab Mi-bo-che lub sTon-pa gShen-rab) jeden z trzech braci zamieszkujących niebo [http://bon-encyclopedia.wikispaces.com/file/view/OriginandHistoryofBon.pdf/30149359/OriginandHistoryofBon.pdf Sipa Yesan]g (Srid pa Ye sangs) w którym razem studiowali nauki Bönu, pod kierunkiem Bumtri Logi Chechena ('Bum khri gLog gi lCe can).
 
Po ich zakończeniu udali się do Shenlha Odkara (gShen lha'Od dkar) bóstwa będącymbędącego uosobieniem absolutnego współczucia, pytając w jaki sposób są w stanie pomóc wszystkim czującym istotom cierpiącym w samsarze. Otrzymali radę, aby w trzech kolejnych epokach stali się nauczycielami i skierowali ludzkość na ścieżkę wyzwolenia.
 
W pierwszej epoce nauczał pierwszy z braci Dagpa ( Dag pa), w obecnej epoce Salwa, który przyjął imię Shenrab (gShen rab), a w następnej epoce nastąpi jego brat Shepa (Shes pa).
 
Dwaj pomocnicpomocnicy Shenraba; Malo (rMa lo) i Yulo (gYu lo) wskazali mu odpowiednią do narodzin kraiękrainę Olmo Lungring ('Ol-mo lung-ring). Pozostawiwszy swoich pomocników na górze Yungdrung Gutsek (gYung-drung dgu-brtsegs) dokonał tam transformacji w białą sylabę A oraz czerwoną sylabę OM. Biała sylaba wpłynęła do głowy jego przyszłego ojca Mugyal Gyalbona Thokara (dMu-rgyal rGyal-bon Thod-dkar) a czerwone OM do ciała matki Gyalzhemy (rGyal-bzhad-ma).
 
Po dziewięciu miesiącach urodził się jako chłopiec i otrzymał imię Tonpa Shenrab Miwo Kunle Nampar Gyalwa (sTon-pa gShen-rab Mi-bo kun-las rnam-par rgyal-ba) – od tego momentu rozpoczęło się szerzenie nauk Jungdrung Bön na Ziemi. Jego narodziny, aktywności życiowe i [http://en.wikipedia.org/wiki/Parinirvana parinirwana] zostały opisane w " 12 czynów – historia Buddy Tonpy Shenraba założyciela Bön"<ref>The Twelve Deeds A Brief Life Story of Tonpa Shenrab, the founder of the Bon religion ISBN 81-85102-96-1 </ref> – skróconej wersji jego życiorysu.
 
Według współczesnych tybetologów obszar na którym rozprzestrzenił się Bön to współczesne tereny Tadżykistanu, Kirgistanu, Kazachstanu, Uzbekistanu, Turkmenistanu, Iranu, Bhutanu, części Nepalu (obecnie nadal istniejący w regionach Dolpo i Mustang), południowych rejonów Indii, Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, od zachodniej części Chin do północnych części Wietnamu (obecnie znanych jako [[dongba]] w grupach etnicznych [[Naxi]] żyjących w Chinach i w Wietnamie) choć niektórzy badacze posuwają się jeszcze dalej jak chociażby Gabriele Fahr-Becker<ref> Arte dell' Estremo Oriente, Gabriele Fahr-Becke (Koln, Konemann 1999 </ref> odnajdujący ślady na Sri-Lance i Bali.
 
Należy też podkreślić, że Tona Shenrab pochodził z krainy [http://en.wikipedia.org/wiki/Tagzig_Olmo_Lung_Ring Olmo Lungring] lub [http://en.wikipedia.org/wiki/Tagzig_Olmo_Lung_Ring Tagzig] i nie był władcawładcą królestwa [http://en.wikipedia.org/wiki/Zhang-zhung Zhang-Zhung], jak to się mu czasem mylnie przypisuje.
 
Tonpa Shenrab tylko raz przybył do Tybetu (z Tagzig via Zhang-Zhung tzw. Drogą Strzały), a zastając tam prymitywne plemiona i będąc świadkiem składania ofiar ze zwierząt dla lokalnych duchów, stwierdził, że Tybetańczycy nie są jeszcze gotowi i postanowił przekazać tylko podstawowe nauki Bön. Jedną z pierwszych głównych zasad był całkowity zakaz składania ofiar ze zwierząt i zastąpienie ich rytualnymi formami z [[tsampa|tsampy]] (prażonej mąki) tzw. [http://en.wikipedia.org/wiki/Torma tormami]. Wyjeżdżając z Tybetu pozostawił proroctwo, że gdy nadejdzie odpowiedni czas wtedy wyższe nauki Bönu, w tym dzogchen, zostaną tam przekazane. Tak też w istocie się stało – najsilniejszy wpływ nauk Bön w Tybecie rozpoczął się wraz z ekspansją i rozkwitem królestwa Zhang-Zhung, które objęło znaczną część późniejszego królestwa Tybetu i częściowo Nepalu<ref>[http://www.tibetarchaeology.com/article1.htm The official Website of John Vincent Bellezza<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref><ref name=autonazwa1> Bo and Bon – ancient shamanic traditions of Siberia and Tibet, [http://www.boandbon.com/reviews.html Dmitry Ermakov] </ref><ref>The tresury of Good Saying – A Tibetan History of Bon, [http://en.wikipedia.org/wiki/Samten_G._Karmay Samten G. Karmay]y </ref>.
Linia 26:
 
== Nauka ==
Jundrung Bön to rdzenna tradycja duchowa [[Tybet (region)|Tybetu]], obecna na długo obecna zanim [[buddyzm]] przywędrował z [[Indie|Indii]]. Według współczesnych tybetologów religię tę można datować na okres ok. 1800 lat p.n.e , a według samej tradycji jest to nieprzerwana linia przekazu rozpoczynająca się osiemnaście tysięcy lat temu. Początkowo jej system zbliżony był do aktywności [[Mahasiddha|mahasiddhów]], wiele nauk zarówno dzogchen jak i tantr było przekazywanych w systemach rodzinnej dzierżawy linii – z tego co obecnie wiadomo klasztory nie stanowiły tam głównego zaplecza religijnego. Prym wiodły najstarsze klany wywodzące się jeszcze z czasów Tonpy Shenraba jak: Shen, Bru, Zhu, Pa i Me'u. Część z nich przetrwała do czasów współczesnych. Obecnie tradycja Bön podobna jest do szkół [[buddyzm tybetański|buddyzmu tybetańskiego]], szczególnie szkoły [[Ningma]] ale podobieństwo to powstało dopiero po przejęciu anturażu buddyjskiego przez "rekonstruktora" Bönu, wielkiego siddhy, późniejszego opata i pierwszej oficjalnej głowy Jungdrung Bön czyli Pierwszego Trizina – [http://bon-encyclopedia.wikispaces.com/Nyame+Sherab+Gyaltsen Nyame Sherab Gyaltsena] (mNyan-med shes-rab rgyal-mtshan).
 
Będąc dzierżawcą wszystkich linii dzogczen, tantr i sutr, stworzył od podstaw nowy system monastyczny, zawierający precyzyjnie system nauczania. Na miejscu zniszczonego przez powódź klasztoru Yeru Wensakha, zbudował klasztor [http://www.bonfoundation.org/aboutbon.html Menri] (sMan-ri) "Leczniczą Górę", który stał się wkrótce macierzystym klasztorem wszystkich bonpo i dzięki wysokiej jakości edukacji mnichów stał się również miejscem do którego zaczęli przybywać najzdolniejsi praktykujący w celu pogłębienia wiedzy.
Linia 37:
 
Niestety przez wiele stuleci wskutek rozgrywek politycznych mających miejsce w Tybecie, kolejni władający starali się wykorzenić wiedzę i zniszczyć dowody o pre-buddyjskiej historii i tradycji Jungdrung Bön. Publikowano więc i szeroko kolportowano pamflety, oszczerstwa i kłamliwe informacje na temat Bön, czy to ze strachu przed odrodzeniem się wpływów tej tradycji<ref> The Arrow and the Spindle vol.2 Part III Bonpo people and thier heritage chapter 10. The Thirthy-Nine Tribes of Hor </ref>, czy też wskutek sekciarskiego sposobu myślenia. W początkowym okresie wprowadzania buddyzmu za panowania króla Drigum Tsenpo (Gri-gum btsan-po) (drugie prześladowania nastąpiły za panowania króla [http://en.wikipedia.org/wiki/Songtsän_Gampo Songcen Gampo] (Srong-bstan sGam-po)) bonpo stawali przed wyborem: wygnania z kraju, konwersji religijnej na buddyzm lub śmierci z rąk kata. Potem stosowano bezwzględną konwersje bonpowskich czortenów ([[Stupa|stup]]), gomp i innych obiektów sakralnych w celu całkowitego zatarcia śladów poprzedniej religii. Siła manipulacji faktami i konwertowania nawet bonpowskich tekstów rytualnych była tak duża, że wielu tybetologów ulegało jej przez dość długi okres powielając czasem tego typu opinie aż do dziś. Ewenementem jest również to, że w systemie [[Paramita|Pradźniaparamity]] Bönu zawarty jest pogląd dzogchen<ref> Bon Studies vol.2 chapter Bon and its Relationship to Buddhism </ref>.
Natomiast buddyści często poprzez automatyczne "pożyczanie" i modyfikacje tekstów rytualnych spowodowali to, że do dziś w buddyjskich tekstach, np. Buddy Medycyny (Men-lha) można znaleźć fragmenty tekstu pochodzące z języka Zhang-Zhung będącymbędącego swoistym językiem wczesnej liturgii bonpo, natomiast będących całkowicie niezrozumiałychniezrozumiałymi dla buddystów którzy używali już wyłącznie tybetańskiego alfabetu, tekstów przetłumaczonych z sanskrytu.
 
Na szczęście dzięki odkryciom archiwum w [[Manuskrypty z jaskiń w Dunhuang|Dunhuang]] oraz pracom takich naukowców jak między innymi [http://en.wikipedia.org/wiki/David_Snellgrove David L. Snellgrove], [http://en.wikipedia.org/wiki/Per_Kvaerne Per Kvaerne], [http://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Ramble Charles Ramble], [http://www.ephe.sorbonne.fr/annuaire-de-la-recherche/amblondeau.html Anne-Marie Blondeau], [http://en.wikipedia.org/wiki/Samten_Karmay Samten G. Karmay], Yasuhiko Nagano<ref> Samten G. Karmay, Yasuhiko Nagano,"The Call of the Blue Cuckoo:an anthology of nine bonpo texts on myths and rituals,Bon Studies 6", Senri ethnological reports ,No.32,Osaka:National Museum of ethnology,2002 </ref> [http://zt.tibet.cn/web/mdzxy/en/enminda/..%5Cenminda/20090200949125030.htm Tsering Thar], a zwłaszcza książce którą napisał Dan Martin, opisującą między innymi metodmetody działania polityczno-religijnych frakcji rządzących Tybetem<ref> Unearthing Bon Treasures, Dan Marti, Brill Tibetan Studies Library vol.1 ISBN 90-04-12123-4 </ref> mającejmające na celu dyskredytacjedyskredytację nauk bonpo i wyrzucenie ich poza nawias społeczności i nauk bonpo.
 
Po wielu latach dzięki między innymi takim ruchom jak rime, oraz przyjęciu do wiadomości, że wiele postaci buddyjskich wywodziło się z rodów bonpo (jak np. Milarepa, dwie reinkarnacje [[Panczenlama|Panchen-lamy]]; V i VII obaj z klanu Bru) oraz dzięki kilkukrotnym wizytom obecnego Dalajlamy w klasztorze Menri w Dolanji, który przestudiował i włączył oficjalnie Jundrung Bön do grupy szkół buddyzmu tybetańskiego jako natywnanatywną religię Tybetu, tylko nieliczna grupa ekstremistów próbuje nadal podważać historyczne dziedzictwo Bönu jakie wniósł w rozwój szeroko pojętej dharmy jak i samego Tybetu. Podobny problem niestety wciąż istnieje w odniesieniu do wyznawców [http://en.wikipedia.org/wiki/Shugden Shugdena], którzy przeciwstawiają się Dalajlamie w zakazie praktykowania z tym [[Strażnicy Dharmy|strażnikiem]], jak i dość ostro atakują Jungdrung Bön.
 
== Bön współcześnie ==