Mikołaj Romanow (1856–1929): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (Robot dodał da:Nikolaj Nikolajevitj af Rusland (1856-1929) |
red., poprawa linków, int., WP:SK |
||
Linia 4:
Starszy syn generała feldmarszałka, wielkiego księcia [[Mikołaj Mikołajewicz Romanow (starszy)|Mikołaja Mikołajewicza (starszego)]] i [[Aleksandra Oldenburg Romanowa|Aleksandry Piotrowny]]. Wnuk cara [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja I]].
W [[1873]]
W czasie [[Wojna rosyjsko-turecka (1877-1878)|wojny rosyjsko-tureckiej]] w [[1877]]-[[1878]] oficer do specjalnych poruczeń Naczelnego Dowódcy Wojsk Rosyjskich. Odznaczył się przy forsowaniu [[Dunaj]]u, w lecie [[1877]] walczył w [[bitwa pod Szipką|bitwie pod Szipką]] w [[Bułgaria|Bułgarii]], gdzie w wyniku zasług został awansowany do stopnia pułkownika. Brał udział także w zdobyciu twierdzy [[Plewen|Plewna]] ([[10 grudnia]] [[1877]]) oraz zajęciu [[Edirne|Adrianopola]] w styczniu [[1878]]. Od [[1878]] dowodził eskadronem, a następnie dywizjonem. Od [[10 listopada]] [[1890]] dowodził 2 Brygadą, 2 Dywizją Kawalerii Gwardii. Od maja [[1885]] do czerwca [[1905]]
== I wojna światowa ==
Od 8 czerwca [[1905]] Przewodniczący Rady Obrony Państwa (ROP) (koordynował działania wyższych dowództw, uzgadniał działania między siłami zbrojnymi a ministerstwami, brał udział w wyborze kandydatów na stanowiska dowódców armii i flot, dowódców korpusów i dywizji, wydawał nowe regulaminy operacyjne). Od 26 października [[1905]] roku do rozpoczęcia [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Naczelny Dowódca Wojsk Gwardii i Petersburskiego Okręgu Wojskowego. Od 28 lutego [[1909]] przewodniczący Ogólnorosyjskiego Zebrania Oficerskiego armii i flot. 25 czerwca [[1905]] doprowadził do wydzielenia [[Sztab generalny|Sztabu Generalnego]] z ministerstwa wojny. Będąc na stanowisku przewodniczącego ROP wchodził w kompetencje ministrów wojny i floty.
Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] został [[20 lipca]] [[1914]] wyznaczony
Rok [[1914]] zakończył się połowicznym sukcesem wojsk rosyjskich dowodzonych przez Mikołaja Mikołajewicza, [[Rosjanie]] ponieśli wprawdzie klęski w [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]], zdołali jednak po udanym ataku na [[Austro-Węgry]] opanować znaczną część [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]], a listopadzie [[1914]] roku ich wojska podeszły pod [[Kraków]] i [[Łódź]]. Ofensywa rosyjska na kierunku zachodnim została w wyniku ciężkich walk zatrzymana, jednak wojskom austro-węgierskim nie udało się przyjść z pomocą obleganej przez Rosjan [[Twierdza Przemyśl|Twierdzy Przemyśl]], która w marcu [[1915]] musiała kapitulować. W ciągu miesięcy zimowych [[1914]] roku zacięte walki toczyły się w Karpatach, które Rosjanie próbowali sforsować, aby przedrzeć się na [[Węgry]].
W [[1915]] po niepowodzeniach wojennych z [[
Wraz z podpisaniem aktu o abdykacji car Mikołaj II [[2 marca]] [[1917]] wyznaczył księcia [[Gieorgij Lwow|G. J Lwowa]] kierownikiem [[Rząd Tymczasowy (Rosja)|Rządu Tymczasowego]], a Mikołaja Mikołajewicza ponownie naczelnym dowódcą armii rosyjskiej. [[11 marca]] [[1917]] roku Mikołaj Mikołajewicz został zdjęty ze stanowiska i zwolniony ze służby. Pozbawiony stanowisk przeniósł się na [[Krym]]. W marcu [[1919]] został zmuszony przez toczącą się w Rosji wojnę domową do emigracji do [[Włochy|Włoch]]. Ewakuacja wielkiego księcia i jego najbliższej rodziny nastąpiła na angielskim krążowniku [[HMS Marlborough (1912)|Marlborough]]. Następnie przeniósł się do [[Francja|Francji]], gdzie w [[1929]] roku po krótkiej chorobie zmarł. W latach [[1924]]
Uchodził za zdecydowanego przeciwnika [[Grigorij Rasputin|Grigorija Rasputina]], który osiągnął olbrzymie wpływy na dworze carskim. Wielki książę widział w nim hochsztaplera i bezwzględnego manipulatora. Pewnego razu podczas I wojny światowej na wieść, że Rasputin ma zamiar odwiedzić kwaterę główną wojsk rosyjskich na froncie, Mikołaj Mikołajewicz odpowiedział telegramem ''Przyjeżdżaj, a ja cię tutaj powieszę''.
Linia 28 ⟶ 27:
== Bibliografia ==
{{
* ''Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija'' t. 18,
* K. A Zalesskij, ''Pierwaja mirowaja wojna. Prawitieli i wojennaczalniki'', Wyd. "
{{DEFAULTSORT:Romanow, Mikołaj Mikołajewicz}}
|