Sacrosanctum concilium: Różnice pomiędzy wersjami

Sobór przyjął podstawową linię, promowaną wcześniej przez [[Ruch liturgiczny]], która polegała na tym, by na pierwsze miejsce wśród modlitw Kościoła wysunąć z powrotem samo sprawowanie Eucharystii. W parafiach poPo [[Sobór trydencki|Soborze trydenckim]] ''celebrowanie'' Mszy w parafiach zostało usunięte w cień przez ''kult'' Eucharystii, tzn. [[Adoracja Najświętszego Sakramentu|adoracje]], procesje i błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Podkreślanie czci dla postaci eucharystycznych jako prawdziwego Ciała i Krwi Chrystusa było potrzebą czasu, w okresie gdy ta prawda wiary była negowana przez [[Reformacja|Reformację]]. Ojcowie [[Sobór watykański II|Soboru watykańskiego II]] uznali, że w zmienionej rzeczywistości, także wobec nowych możliwości dialogu [[Ekumenizm|ekumenicznego]] z [[Protestantyzm|protestantami]], należy przywrócić pierwotną hierarchię ważności celebracji liturgicznych<ref>Por. {{Cytuj książkę |rozdziałtytuł = Constitution on the Sacred Liturgy |autor r = J. A. Jungmann | tytuł = Commentary on the Documents of Vatican II | tom = 1| strony = 31-32}}</ref>.

Sprawowanie Eucharystii miało oprócz osoby kapłana uwzględnićna nowo w sposób właściwszybardziej oodpowiedni uwzględnić obecność wiernych. Mieli oni uczestniczyć w celebracji w sposób pełny, tzn. wraz z komunią; czynny, tzn. by stanowili integralną część zgromadzenia celebrującego Mszęliturgię, a nie odmawiali w jej trakcie np. różańca czy litanii; oraz świadomy.

Ojcowie soborowi dali pieczęć kościelną owocowi studiów uczonych [[Ruch liturgiczny|Ruchu liturgicznego]]. Do promocji rozumienia [[Zbawienie|zbawienia]] jako ''misterium chrześcijańskiego'' w XX w. szczególnie przyczynił się opat benedyktyńskiego [[Opactwo Maria Laach|opactwa Maria Laach]], dom [[Odo Casel|Odo Casel OSB]] i jego szkoła. Pojęcie to weszło do dokumentu ''Sacrosanctum Concilium'' nie bez pewnej opozycji i niezrozumienia ze strony niektórych uczestników soboru. Podnosiły się głosy twierdzące, że jest ono niejasne i [[Chimera (mitologia)|chimeryczne]], jego ortodoksja jest wątpliwa, oraz że jest ono ignorowane przez ortodoksyjną [[teologia|teologię]]. Sobór jednak postanowił potwierdzić ważność i znaczenie tego terminu, uznając ''misterium paschalne'' za fundament swego nauczania o liturgii<ref>Bouyer L., ''The Liturgy Revived. A Doctrinal Commentary of the Conciliar Constitution on the Liturgy'', s.11-12</ref><ref>Füglister, Notker, ''Passover'', w: ''Sacramentum Mundi'', tom 4, s. 353</ref><ref>Por. {{Cytuj książkę |tytuł = Constitution on the Sacred Liturgy |autor r = J. A. Jungmann | strony = 11-12}}</ref>. Na początku pierwszego rozdziału dokument mówi o ''misterium paschalnym'', które dokonało się w Chrystusie i sprawowane jest w liturgii [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystii]] i w innych sakramentach:

* {{Cytuj książkę |rozdział = Constitution on the Sacred Liturgy |autor r = Jungmann J. A. Jungmann | tytuł = Commentary on the Documents of Vatican II | tom = 1 | inni = H. Vorgrimler (red.)| wydawca = Burns&Oates – Hereder&Herder | rok = 1966 | miejsce = Londyn - [[Fryburg Bryzgowijski|Fryburg]] | strony = 1-80}}