Schronisko „Nad Śnieżnymi Kotłami”: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1837]] hrabia Leopold Christian Gotthard von [[Schaffgotschowie|Schaffgotsch]], właściciel tych terenów, wzniósł przy Czarciej Ambonie pierwsze prawdziwe schronisko w [[Sudety|Sudetach]] – był to mały drewniany budynek z dwuspadowym stromym dachem (w tym samym czasie bliźniacza konstrukcja powstała na [[Wysoki Kamień|Wysokim Kamieniu]] w [[Góry Izerskie|Górach Izerskich]]). Były tam tylko 2 miejsca noclegowe oraz jadalnia z dwoma stołami. Pierwszym dzierżawcą był szewc Friedrich Sommer z [[Cieplice Śląskie-Zdrój|Cieplic]], późniejszy dzierżawca [[schroniska na Śnieżce]]. W [[1856]] obiekt przejął szwagier Sommera Franz Michallik. W [[1858]] burzawiejąca w czasie burzy wichura uszkodziła domek i podjęto decyzję o budowie nowego w poblizu Czarciej Ambony (starego nie rozebrano).

Nowe, parterowe schronisko było kamienne z drewnianym oszalowaniem ścian szczytowych. Oprócz 21 miejsc noclegowych była tam też jadalnia oraz sala do pralnia bielizny. Budowa kosztowała 1700 talarów i zakończyła się w [[1861]].

W [[1889]] schronisko przejął karczmarz Richard Graulich z Piechowic. Już wkrótce, w [[1892]], rodzina von Schaffgotsch zdecydowała się wybudować następny, jeszcze większy obiekt obok starego domku z [[1837]]. W latach [[1895]]-[[1897]] (podawane są też daty 1894-1895<ref>Romuald M. Łuczyński "Schronisko nad Śnieżnymi Kotłami", ''Sudety'' nr 4/2012</ref>) powstał potężny hotel górski, jeden z największych w [[Sudety|Sudetach]], którego wnętrza wykańczał sam Graulich. Nowy budynek wyróżniał się niekonwencjonalną formą, zupełnie niepasującą do rejonu [[Karkonosze|Karkonoszy]], a szczególnie wysoką wieżą widokową. Jego architektura była inspirowana bryłą [[Zamek Chojnik|zamku Chojnik]]. Głównym materiałem konstrukcyjnym były granitowe bloki, układane przez włoskich kamieniarzy, sprawiające dużo problemów z transportem. Ciekawostką była sygnalizacja świetlna na wieży pokazująca po zmroku drogę do schroniska oraz informująca o wolnych miejscach. W środku było w sumie aż 5 sal restauracyjnych i 60 miejsc noclegowych (inne źródła mówią o 44 dwuosobowych pokojach<ref>[http://www.karkonosze.ws/centrum_nadawcze_rtv_sniezne_kotly_artykul_90.html Centrum nadawcze RTV Śnieżne Kotły - historia]</ref>). W [[1905]] uruchomiono telefon.