Krakowiec: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pawski (dyskusja | edycje)
poprawa linków
ort.
Linia 32:
 
== Historia ==
Prawa miejskie Krakowca potwierdzone przywilejem w roku [[1520]], dobra krakowieckie były w tym okresie własnością Franciszka Fredry, następnie Jerzego Fredry (tzw. ''krakowiecka linia Fredrów''), następnie od [[1590]] własność ks. Aleksandra Ostrogskiego [[wojewodowie wołyńscy|wojewody wołyńskiego]], kolejni właściciele Bełzeccy i Cetnerowie, do roku [[1772]] własność Ignacego Cetnera [[wojewodowie bełzcybełscy|wojewody bełzkiegobełskiego]]. Po rozbiorach Polski własność książąt lotaryńskich (jako wiano księżnej Anny Cetner, od roku [[1813]]), następnie hrabiów Potockich i książąt Lubomirskich, a od końca [[XIX]] do II wojny światowej - hrabiów Łubieńskich.
 
W roku [[1590]] książę [[Aleksander Ostrogski]] wybudował w Krakowcu zamek obronny. W roku [[1786]] na zamku Cetnerów znajdowała się bogata kolekcja obrazów oraz okazów przyrodniczych. W roku [[1880]] miasto liczyło 1891 mieszkańców w tym Polaków, Rusinów, Ormian, Niemców i Żydów. Do roku [[1945]] Krakowiec otoczony był polskimi wsiami Czaplaki, Ruda Krakowiecka, Podborze, Morańce, Pyszówka, Gnojnice i Budzyń. W listopadzie [[1945]] wysiedlono mieszkających w Krakowcu Polaków.