Joseph Wittig: Różnice pomiędzy wersjami

W latach [[1904]]-[[1905]] studiował w rzymskim Colegium Germanicum na [[Campo Santo Teutonico]]<!--[[Papieski Uniwersytet Gregoriański|Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego]] ?? do sprawdzenia /-->, otrzymując, dzięki staraniom ks. [[Max Sdralek|Maxa Sdralka]], stypendium Instytutu Archeologicznego w [[Berlin]]ie. Podczas tych studiów prowadził archeologiczne badania grobu św. Sotery, statui św. Piotra w [[Bazylika św. Piotra na Watykanie|bazylice watykańskiej]] oraz procesu Izaaka przeciw papieżowi [[Damazy I|Damazemu I]], których wyniki publikował na łamach prasy. W [[1909]] r. uzyskał [[habilitacja|habilitację]], przedstawiając studium o [[Ambrojastra|Ambrojastrze]]. W [[1909]] r. powrócił do pracy duszpasterskiej: najpierw krótko w [[Paczków|Paczkowie]], a potem we [[Wrocław]]iu w [[Kościół NMPNajświętszej Marii Panny na Piasku we Wrocławiu|kościele NMP na Piasku]]. W [[1909]] r. przerywałprzerwał pracę duszpasterską rozpoczynając karierę uniwersytecką. Dwa lata później został mianowany profesorem nadzwyczajnym historii kościoła. [[14 stycznia]] [[1915]] r. mianowano go profesorem zwyczajnym teologii. W latach [[1917]]-[[1918]] pełnił funkcję dziekana Wydziału Teologii Katolickiej [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu Wrocławskiego]].

Na lata [[1922]]-[[1924]] datuje się pierwszy, wrocławski okres twórczości pisarskiej Josepha Wittiga. Niezrozumienie jego myśli pisarskiej i teologicznej wywołuje konflikt z hierarchią kościoła rzymskokatolickiego oraz do wciągnięcia części jego twórczości na indeks kościelny. 1922 r. ukazał się w czasopiśmie "Hochland" głośny artykuł pt. ''Zbawieni'' ([[język niemiecki|niem.]] ''Die Erlösten'') krytykujący oficjalną wykładnię kościelną [[grzech]]u i [[spowiedźSakrament pokuty i pojednania|spowiedzi]], a który doprowadził ostatecznie do obłożenia pisarza w [[1925]] r. [[ekskomunika|ekskomuniką]]. Prezentował śmiałe poglądy teologiczne i doczekał się nawet przydomka ''Nowy Luter''. Mimo ekskomuniki Wittig pozostał wciąż głęboko wierzącym [[katolicyzm|katolikiem]] wiernym [[Kościół katolicki|Kościołowi]], zajmując postawę wolnego pisarza religijnego. Z dzisiejszego punktu widzenia ocenia się, że teologiczne poglądy Wittiga wyprzedzały swoje czasy. Oceniane są jako w dużej mierze zbieżne z duchem nauk [[Sobór Watykańskiwatykański II|posoborowych]], niestety były zbyt postępowe dla ówczesnej [[Hierarchia kościelna|hierarchii kościelnej]].