Holenderskie Indie Wschodnie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.3) (Robot dodał vi:Đông Ấn Hà Lan |
→Wyspy indonezyjskie pod kontrolą rządu holenderskiego: poprawa linków |
||
Linia 101:
W latach 1825-30 doszło do wybuchu powstania ludności tubylczej na Jawie pod przywództwem [[Dipo Negoro|Pangerana]]. Walki przeciągały się ze względu na ich partyzancki charakter ale w końcu powstańcy zostali spacyfikowani a Pangerana wygnany na [[Celebes]]. Mniej więcej w tym samym czasie na Sumatrze doszło z kolei do walk na tle religijnym (tzw. [[Wojna Padri]]) z administracją holenderską, spokój udało się tu przywrócić dopiero w 1837 r.
W latach trzydziestych wprowadzono nowy model gospodarczy w kolonii tzw. ''[[Cultuurstelsel]]'' (System kultywacji). Polegał on na tym, że każda wioska miała przeznaczać jedną piątą swych upraw na cele eksportowe. Dzięki jego wprowadzeniu udało się zwiększyć wpływy do budżetu holenderskiego a kolonia przynosząca ostatnio straty rozkwitła. W latach 1873-1908 Holendrzy prowadzili walki o podporządkowanie prowincji [[Aceh]] na [[Sumatra|Sumatrze]], co udało im się dopiero po zaciekłych walkach z rebeliantami. W tym okresie zaczyna się także powiększać liczba ludności pochodzenia europejskiego, która zajmuje najlepiej płatne stanowiska w administracji i w handlu. Dochodzi także do niebywałej eksplozji demograficznej (w szczególności wyspy Jawa) ludności tubylczej opartej głównie o pracochłonne uprawy ryżu na polach zalewowych.
Po I wojnie światowej doszło do rozbudzenia świadomości narodowej Indonezyjczyków. Powstały partie polityczne, takie jak: [[Nacjonalistyczna Partia Indonezji]] (z [[Sukarno]] na czele) czy Indonezyjska Partia Komunistyczna. W reakcji na to Holendrzy rozpoczęli represjonowanie działaczy niepodległościowych (m.in. uwięzili Sukarno).
| |||