Minimalna deniwelacja względna: Różnice pomiędzy wersjami

Definiując inaczej: przy podnoszącym się poziomie morza przełęcz kluczowa to miejsce, w którym ostatni [[przesmyk]] lądowy zostałby zalany przez wody cieśniny oddzielającej od reszty lądu wyspę, której najwyższym punktem jest dany szczyt.

 

 

Potocznie używa się sformułowań „wybitny szczyt”, „wybitna przełęcz” dla określenia form terenu o stosunkowo dużych wysokościach względnych.

Wyróżnia się dwa rodzaje wybitności tzw. „mokrą wybitność” (ang. ''wet prominence'') i „suchą wybitność” (ang. ''dry prominence'')<ref name="helman">Adam Helman, ''The Finest Peaks–Prominence and Other Mountain Measures'', 2005.</ref>. „Mokra wybitność” to wybitność opisana w tym artykule. Zakłada ona, że powierzchnia ziemi obejmuje wszystkie stałe wody, śniegi i lody. Dlatego właśnie „mokra wybitność” najwyższego szczytu na danym lądzie równa jest jego wysokości n.p.m. „Sucha wybitność” ignoruje istnienie zbiorników wodnych, śniegów i lodów zakładając, że powierzchnię ziemi stanowi ich dno. „Sucha wybitność” szczytu jest równa jego „mokrej wybitności”, chyba że jest on najwyższy na danym lądzie lub jest otoczony przez śnieg i lód.

 

 

„Sucha wybitność” stosuje się też do [[góra podwodna|gór podmorskich]].