Paweł Ksawery Brzostowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
linki zewnętrzne |
||
Linia 46:
W [[1764]] roku był członkiem [[Wojna domowa w Rzeczypospolitej 1764|konfederacji Wielkiego Księstwa Litewskiego]].<ref>Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 60.</ref>
Na zakupionych (1767) przez siebie dobrach Merecz w okolicy [[Turgiele|Turgiel]] pod Wilnem, założył na ich obszarze (nazwanym przez niego później [[Pawłowo (Litwa)|Pawłowem]]) państwo włościańskie – [[Rzeczpospolita Pawłowska|Rzeczpospolitą Pawłowską]]. W tym samym roku został kawalerem [[Order Świętego Stanisława|Orderu Świętego Stanisława]]<ref>Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, [[Warszawa]] [[2006]], s. 179.</ref>. W swej ''rzeczpospolitej włościańskiej'' nadał chłopom wolność, a władzę przekazał w ręce tamtejszej gminy. Sejm akt ten zatwierdził w roku 1791.
W latach 1760-1780 był hojnym mecenasem literatury i wydawnictw wileńskich (subsydiował m.in.: ''Logikę'' K. Narbutta i tłumaczenie historii Polski pióra P. J. Solignaca). W roku 1774 otrzymał referendarstwo wielkie litewskie. W okresie [[Konfederacja targowicka|Konfederacji targowickiej]] i [[Insurekcja kościuszkowska|Insurekcji kościuszkowskiej]] przebywał (1792-1794) poza granicami Polski. Po [[III rozbiór Polski|III rozbiorze Polski]] (1795) sprzedał wszystkie swe posiadłości i opuścił kraj. Wojny toczące się wówczas we Włoszech skłoniły go jednak do powrotu. Początkowo osiadł w [[Turgiele|Turgielach]] w pobliżu Pawłowa, a następnie w [[Rukojnie (gmina)|Rukojniach]] pod Wilnem, na tamtejszym probostwie. Działał wówczas jako mecenas, filantrop, fundator kościołów, zajmując się jednocześnie wydawaniem swych pism. Tam też zmarł 17 listopada roku 1827, dożywszy lat 88. Jego grób Rosjanie sprofanowali i zniszczyli.
| |||