Teatr Narodowy w Tiranie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m źródła/przypisy |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
Linia 23:
W kwietniu 1945 odbywał się w Tiranie II kongres Młodzieży Antyfaszystowskiej. Dla jego uczczenia zebrano grupę aktorów z teatru partyzanckiego, która pod kierunkiem [[Sokrat Mio|Sokrata Mio]] przygotowała spektakl ''Topaz'', na motywach dramatu [[Marcel Pagnol|Marcela Pagnola]]. Datę premiery (29 kwietnia 1945) uznano z czasem za początek działalności Teatru Narodowego. W maju 1945 ukazało się ogłoszenie w gazetach codziennych, zachęcające utalentowanych amatorów do wstępowania w szeregi tworzonego od podstaw teatru. W tym samym czasie teatr przyjął nazwę Zawodowego Teatru Państwowego (Teatri Profesionist i Shtetit). 25 maja 1945, już na scenie dawnego Kinoteatru Kosowa (wzniesionego w 1939 przez włoskie władze okupacyjne) odbyła się premiera sztuki ''Kochanek'', na motywach dramatu Veselinovicia i Barzaka. Spektakl reżyserowali Boža Nikolić i Sokrat Mio.
W 1946 funkcję głównego reżysera teatru objął [[Pandi Stiliu]], który ukończył kurs dla reżyserów teatralnych w [[Bukareszt|Bukareszcie]]. Kadrę aktorską zasiliła grupa artystów, występujących dotąd w teatrze wojskowym ([[Loro Kovaçi]], [[Marie Logoreci]], [[Violeta Manushi]], [[Besa Imami]]). W tym samym roku zrealizowano 10 premier. W 1947 funkcję dyrektora objął [[Kolë Jakova]]. Z teatrem ściśle współpracował doradca radziecki w ministerstwie kultury, znany reżyser [[Władymir Dudin|Władymir Fiodorowicz Dudin]]. Z jego inicjatywy w 1947 uruchomiono przy teatrze kursy aktorskie, a następnie szkołę przygotowującą aktorów dla teatru. W ciągu pierwszych pięciu lat działalności teatru odbyło się 110 przedstawień, które obejrzało 60 747 widzów.
Od 1946 scena działała pod nazwą Teatru Ludowego (Teatri Popullor), która z czasem przybrała dzisiejszą formę Teatr Narodowy (Teatri Kombëtar).
| |||