Albert I von Thurn und Taxis: Różnice pomiędzy wersjami

| urodzony = 8 maja 1867

| zmarł = 22 stycznia 1952

| matka = [[Helena Karolina Wittelsbach]]

| żona =

Książę Albert był najmłodszym z czworga dzieci Maksymiliana Antoniego von Thurn und Taxis i księżniczki [[Helena Karolina Wittelsbach|Heleny Karoliny Wittelsbach]]. Urodził się 8 maja 1867 roku w [[Ratyzbona|Regensburgu]]. Nie było mu dane poznać ojca. Książę Maksymilian Antoni zmarł kilka tygodni po jego narodzinach. [[Helena Karolina Wittelsbach]] zajęła się wychowaniem dzieci. Wraz z rodzeństwem wychowywał się książę Albert w pałacu książęcym w [[Ratyzbona|Regensburgu]]. Jak większość arystokratów tej doby ukończył studium o profilu powszechnym. Słuchał wykładów z dziedziny prawa, ekonomii i historii sztuki. Po śmierci brata [[Maximilian Maria von Thurn und Taxis|Maximiliana Marii von Thurn und Taxis]] w 1885 roku został Albert 8 księciem [[Thurn und Taxis]], księciem Buchau, księciem [[Krotoszyn]]a etc.

 

 

Książę Albert położył wiele zasług dla miasta [[Ratyzbona|Regensburga]]. W 1919 roku założył kuchnię dla potrzebujących, aby załagodzić trudną sytuację miejscowej ludności w pierwszych zimowych miesiącach po zakończeniu I światowej. Od 1923 roku kuchnia ta była otwarta na stałe. Wydawano do 400 posiłków dziennie. Po II wojnie światowej, otworzył wszystkie królewskie zamki w okolicach Ratyzbony dla licznych uchodźców. Książę Albert był też mecenasem sztuki. Patronował rozmaitym inicjatywom kulturalnym w Ratyzbonie. Prywatnie grał na fortepianie i organach. Udzielał się także jako baryton na zamkniętych rodzinnych przyjęciach. Książę Albert kontynuował także dzieło przebudowy zamku św. Emmerama rozpoczęte przez brata<ref> Martin Dallmeier, Martha Schad. ''Das Fürstliche Haus Thurn und Taxis, 300 Jahre Geschichte in Bildern '', Verlag Friedrich Pustet, Regensburg 1996, s. 117.</ref> w latach 1883-1885 ręką architekta Max Schultze. Za panowania Alberta zamek otrzymał nowy późnorokokowy styl.