Parnawa: Różnice pomiędzy wersjami

W 1560 ostatni [[komtur]] parnawski konwentu [[Rutger Wolf]] przekazał miasto i zamek reprezentantom Rzeczypospolitej. W 1578 roku Parnawa nie zdołała obronić się przed wojskami moskiewskimi Iwana Groźnego, który na cztery lata zajął zamek i miasto. Polska odzyskała Parnawę w 1582 roku i od 1598 roku było stolicą [[Województwo parnawskie|Województwa parnawskiego]] (istniało formalnie do [[1660]]). Było to obok województwa dorpackiego najbardziej na północ położone województwo Rzeczypospolitej. Pierwszym wojewodą został starosta sancelski [[Maciej Dembiński (wojewoda)|Maciej Dembiński]]. Jedną z decyzji władz polskich było ostateczne zlikwidowanie w 1599 roku miasta po północnej stronie rzeki i przesiedlenie wszystkich mieszkańców na południową stronę rzeki. Podczas [[Wojna polsko-szwedzka 1600-1611|wojny ze Szwecją (1600-1611)]] wojska szwedzkie księcia Karola Sudermańskiego zajęły miasto 17 października 1600 roku. W 1609 roku hetman [[Jan Karol Chodkiewicz]] brawurowym nocnym atakiem zaatakował miasto i odbił je wraz z zamkiem (więcej: [[Oblężenie Parnawy]]). Następnie po zabraniu statków z portu w Parnawie odniósł zwycięstwo w morskiej [[Bitwa pod Salis|Bitwie pod Salis]]. W 1617 roku nominację na wojewodę otrzymał [[Teodor Denhoff (wojewoda wendeński)|Teodor Denhoff]]. WPodczas [[Wojna polsko-szwedzka 1617-1618|Wojny ze Szwecją w latach 1617-1618]], pow dniu wojnach14 osierpnia [[Inflanty1617]] miasto,Parnawa wrazzostała zzdobyta Estoniąprzez przypadłoSzwedów po trzydniowej obronie polskiego garnizonu. Panowanie [[Szwecja|Szwecji]] w Parnawie zostało usankcjonowane w pokoju w Oliwie. Do [[Rosja|Rosji]] miasto należało od czasu jej zwycięstwa w [[III wojna północna|wojnie północnej]] ([[1721]]) do ogłoszenia niepodległości przez Estonię w [[1918]]. W 1857 r. w Parnawie ukazała się pierwsza gazeta drukowana w języku estońskim, której wydawcą był [[Johann Voldemar Jannsen]].